16 बसाइतक, तिनले भौत मान्सन जो बिमारी रे जइलाइ भूत लाग्याथ्यो। तिन मान्सनलाइ लेइबर उनरा वाँ आया। रे उनले बचन बठेइ भूत निकाल्यो, रे जति लगइ बिमारी थ्या, सबलाइ निका बनायो।
बसाइतक भौत मान्सन जो बिमारी रे जइलाइ भूत लाग्याथ्यो सबलाइ तिननले उनरा वाँ लेया। उनले तिनन सबमि आफना हात राखिबर तिननलाइ निको पाड्यो।
किनार पुग्या पछा तइ ठुलो भिड धेक्यो, रे उनले तिनरि खाँति माण्यो, रे तिनरा बिरामिलाइ निका बनाइदियो।
येशू ख्रीष्टका छान्या शिष्याले जी अचम्मका काम अरन्थ्या तइका उइले मान्सनले बाटा-बाटामि बिमारी लेइबर आया, रे पत्रुस आउन्ज्या तिनरो छाइल मान्तर भया लगइ तिननमि हइ कोइ-कोइमि पडउ भणबर बिस्तरा रे खाटमी तिननलाइ स्याइ राखन्थ्या।
उइले इसो भण्यो क्याकि येशूले तइलाइ पइल्ली आज्ञा दिराइथ्यो, “ए भूत, यइ मान्स बठेइ निकलिबर जा।”
तब उनरा वाँ एक भूत लाग्या अन्धो रे लाटो मान्स लेया। येशूले तइलाइ निको बनायो, इति सम्मकि त्यो लाटो बोल्ल पस्यो रे धेक्द लगइ पस्यो
तइ बेला ताँ चार जना भण्ना बड्ता मान्सन लुलो मान्ससित आया रे चार जानाले तइलाइ बोकिबर येशूका वाँ आया।
केइ मान्सनले एक लुलो मान्स बिस्तरामि येशूका वाँ लेया। येशूले तिनरो बिश्वास धेकिबर तइ लुला मान्सलाइ भण्यो, “चेला, हिम्मत अर। तेरा पाप क्षमा भया छन।”
जब येशूले मान्सको भिड तिननलाइ हेद्दाइ जम्मा भया धेक्यो, तब येशूले भूतलाइ इसो भणबर हकार्यो, “तु भूत, जइले यइ केटालाइ बोल्ल नसक्द्या रे बहिरो बनाया छइ! तुलाइ आज्ञा अद्दउ येइ केटा बठेइ निकल रे आब कभइ लगइ यइ केटा भित्तर जन पसेइ।”
सुङर चराउन्या भाग्या रे सहर गइबर सब कुरणी, रे तिनन भूत लाग्यालाइ कि भया हो त्यो लगइ सुणाइ दियो।
येशूले तिनरो हात छोयो, रे जरले तिनलाइ छाडि हाल्यो। तइ पछा तिनले तिननलाइ खानाइ दियो।
भौत मान्सन बठेइ भूत लगइ कला हाल्लाइ रे इसो भण्नाइ निकल्या, “तम परमेश्वरको चेलो हौ।” तर उनले तिनलाइ हकारिबर बोल्लइ दिएइन, क्याकि भूतले उन येशू ख्रीष्ट हुन भणि चिन्याथ्यो।
येशूले तइलाइ धेक्यो, रे बोलाइबर भण्यो, “ए नारी, तु आफना बिमार बठेइ मुक्त भइ।”