12 अन्न निफण्नाइ उनले हातमि सुप्पो समाइ सक्या छ। निफुणिबर अन्न भकारीनि जमा अद्द्या हुन, तर भुसलाइ कभइ ननिम्द्या आगाइनी बाल्दिन्या हुन।”
अन्न पाकन्जा सम्म दुएइलाइ सङसङै बड्ड दिय, जब काट्टया बेला आउछ पइ म भणलो पइल्ली साँउ उपाण रे बाल्लाइलाइ तिनरा घुच्चा बना तर गउँ मेरा भकारिमि हाल।”
अन्न निफण्नाइ उनले हातमि सुप्पो समाइ सक्या छ। निफुणिबर अन्न भकारीनि जमा अद्द्या हुन, तर भुसलाइ कभइ ननिम्द्या आगाइनी बाल्दिन्या हुन।”
म, मान्सको चेलोले आफना स्वर्गदुत पठाउन्या हु, रे पाप अद्द लाउन्या हर कारणलाइ रे दुष्ट काम अद्दया सबइलाइ परमेश्वरका राज्य बठेइ हटाउन्या हु।
ममि भया हरेक फल नफल्ल्या हाङो उनले काटि फालदिनाहान रे फल फलाउन्या हरेक हाङालाइ तइले बडता फल फलाउ भणबर काटछाँट अद्दाहान।
तब धार्मि मान्सन आफना पिताका राज्यमि सुर्य जसा चम्किला हुन्या हुन। तम जो सुणनाछौ, तइ सुण्या कुरणिका बारेमि ध्यानले सोच।
रे स्वर्गदुतले तिननलाइ आगाका भट्टीनि हाल्या हुन। ताँ मान्सन रुन्या हुन रे दारा किटाउन्या हुन।
तइ पछा यूहन्नाले तिन सबलाइ भण्यो, “म तमलाइ पानिले बप्तिस्मा दिनउ, तर एक जाना म भण्न्ना महान छन, जइका जुताको ताना खोल्ल लायकको म आथिन। उनले तमलाइ पबित्र आत्मा रे आगोले बप्तिस्मा दिन्या हुन।