येशूले तिनलाइ भण्यो, “मलाइ समाइ जन राख, क्याकि म अइल सम्म मल्तिर मेरा पिताका वाँ गया आथिन; तर तम मेरा शिष्याका वाँ जा रे उनलाइ भण्दिय, म मल्तिर मेरा पिता रे तमनका पिता मेरा परमेश्वरका वाँ जान्ना छु।”
तब छिट्टाइ गइबर उनरा शिष्यालाइ खबर दिय, कि उन मर्या बठेइ जिउना होइबर उठिरइछन, रे उन तमन हइ अगाडी गालीलमि जान्नाछन। तमनले उनलाइ ताँ धेक्दे हउ। हेर, मइले तमनलाइ भणिदिराइछु।
आब तम जा उनरा शिष्या रे पत्रुसलाइ भणदिय, उन त तम भण्ना पइल्ली गालील जिल्ला जान्या हुन। रे तमन सबले ताँ जानुपड्या हो। तम उनलाइ ताँ धेक्द्या होउ, जसो उनले तमलाइ माद्दा हइ पइल्ली भणिराइथ्यो।”
रे म, राजाले तिननलाइ जबाफ दिबर तिननलाइ भण्न्या हु, “साँच्चि म तमलाइ भणउ, तमनले इन सब मेरा शिष्या मध्ये सब भण्ना नानालाइ जी जति अर्या त्यो तमले मलाइ अर्या जसो हो।”