74 तब पत्रुस इसो भणबर आफलाइ सराप्द पस्यो, “म कसम खाइबर सत्य भण्ना छु, जैका बारेमि तम भण्नाछौ तइ मान्स म चिन्नै चिन्नैन।” तइ पछा उतन्जेइ भाल्या बास्यो।
जइलाइ म प्रेम अद्दउ तिननलाइ म हप्काउनउ रे सुधार अद्दउ। तबइकिलाइ सहि अददाइलाइ उत्सुक होउ, रे पाप अद्द छाडिबर परमेश्वरतिर फर्क।
कसइले प्रभुलाइ प्रेम अद्दइन भण्या त्यो श्रापित होउ। हे हामरा प्रभु, आस!
तब पत्रुसले आजी इन्कार अर्यो रे उतन्जेइ भाल्या बास्यो।
तिननसित जनडरा जइले शरीरलाइ माद्दाहान, तर प्राण माद्द सक्दाइन। बरु प्राण रे शरीर दुएइलाइ नरकमि नास अद्द्या परमेश्वरसित डरा।
मेरा यहुदि भाइन रे बइनिन जो मेरा जातिका हुन, तिननकी निउति मइले आफइलाइ परमेश्वर बठेइ दोस लाइनु रे ख्रीष्ट बठेइ अलग हुनाइ लगइ तयार भया।
तर पत्रुसले भण्यो, “ए मान्स, तु कि भण्नाछइ, म चिन्नै चिन्नैन।” त्यो बोल्ला बोल्लाइ भाल्या बास्यो।
रे तिनले इसो भणबर इन्कार अर्यो, “तम क्या भण्नाछौ म जाण्नैन रे म बुज्जइन” तइ पछा तिन ताँ बठेइ आगनका मुल ढोका बठेइ निकल्या, रे भाल्या बास्यो।
येशूले तइलाइ भण्यो, “साँच्चि, म तमलाइ भण्नउ कि इसइ रात दुइ बेर भाल्या बास्सा हइ पइल्ली तुइले मलाइ तीन बेर सम्म चिन्नइन भणन्या हइ।”
सबइ मान्सले जबाफ दियो, “हाम रे हामरो आफ्नो परिबारले उइको हत्याको दोस लिन्या हु।”
थोक्काइ बेर पछा ताँ भयाले लगइ नजिकै आइबर पत्रुसलाइ भण्यो, “पक्का लगइ तु येशूका शिष्यामि हइ एक हइ, क्याकि तेरि बोलाइले था हुन्छ।”
तब पत्रुसलाइ येशूले भणेइ यो कुरणी याद आइ, “दुइ बेर भाल्या बास्सा हइ पइल्ली तीन बेर सम्म तु मलाइ इन्कार अद्दा है।” तब पत्रुसले आफना दु:खलाइ समालि नसकिबर धुरु-धुरु रुन पस्यो।