32 पइ म मर्या बठेइ जिउना भया पछा तम भण्ना पइल्ली म गालील जिल्लामि जान्या हु रे म ताँ भेटिन्या हु।
तब येशूले तिननलाइ भण्यो, “जनडरा, गइबर मेरा शिष्यालाइ गालील जिल्लामि जा भणिदिय, रे ताँ तिननले मलाइ धेक्द्या हुन।”
तिन एघारै जाना शिष्या गालीलका तइ डाङामि गया, जाँ येशूले तिननलाइ जान्या आदेस दिराइथ्यो।
उइलाइ खिसि काट्ट्या हुन, कोर्रा लाउन्या हुन, रे क्रुसमि झुण्न्याउन भणि तिननले उइलाइ गैर-यहुदि मान्सनका हातमि सुम्पिन्या हुन, तर उ तेसरा दिनमि मर्या बठेइ जिउनो होइबर उठन्छ।”
आब तम जा उनरा शिष्या रे पत्रुसलाइ भणदिय, उन त तम भण्ना पइल्ली गालील जिल्ला जान्या हुन। रे तमन सबले ताँ जानुपड्या हो। तम उनलाइ ताँ धेक्द्या होउ, जसो उनले तमलाइ माद्दा हइ पइल्ली भणिराइथ्यो।”
पइ म मर्या बठेइ जिउना भया पछा तम भण्ना पइल्ली गालील जिल्लामि जान्या हु रे म ताँ भेटिन्या हु।”
येशू कसेरी यरुशलेम सहरमि जानु पणन्छ, यहुदि मान्सनका अगुवा रे धर्म-गुरु रे यहुदि मुख्य पुजारि रे मोशाको कानुन सिकाउन्यावाला बठेइ भौत दु:ख भोग्दु पणन्छ, मद्दु पणन्छ रे तेसरा दिनमि मर्या बठेइ जिउनो हुनु पणन्छ भणि उनले तइ बेला बठेइ आफना शिष्यालाइ बताउन लाग्या।
तइ पछा उन एकइ समयमि पाँच सय भण्ना बढी भाइनका वाँ एकइ बेर धेकिया, जइ मध्ये भौत जसा अइल सम्म छनइछन तर कोइ-कोइ मरिया।
पत्रुसले उनलाइ भण्यो, तमरा लाग्दा सबले छाडिबर भाग्या लगइ म कभइ पछा सद्द्या आथिन।