48 तर यदि तइ दुष्ट नौकरले मेरा मालिक ब्यालो अद्दाहन भणि मनमि सोचि,
तब राजाले तइ दस हजार बोरा सुनका सिक्का ऋण भया नौकरलाइ आफना वाँ बोलाइबर भण्यो, ‘ए दुष्ट नौकर, तुइले मसित बिन्ति अरि, रे मइले तुलाइ तेरो ऋण क्षमा अरिदिया।’
तर तइ दासले आफना मनमि “मेरा मालिक आउनाइ ढिला अद्द्या हुन” भणबर नौकर रे नौकरनिलाइ चुट्ट लाग्यो, रे त्यो खान, पिन रे मातिन लाग्यो भण्या,
तर पत्रुसले भण्यो, “ए हननिया, पबित्र आत्मासित झुटि बोल्या रे जमिन बेच्या रुप्या बठेइ केइ हिस्सा आफसित राख्द्या कुरणी सैतानले कसेरी तेरा मनमि हाल्दियो?
येशू रे येशूका शिष्या बसाइतक खाना खान्नाथ्या। सैतानले पइल्ली बठेइ येशूलाइ धोका दिनाइलाइ सिमोनको चेलो यहूदा इस्करियोतका मनमि येशूलाइ पकडाइ दिन्या मन हालि सक्या रैछ।
क्याकि मान्सका मन बठेइ खराब बिचार, परस्त्रीगमन, व्यभिचार, हत्या, चोरी
तबइकिलाइ तेरो आफ्नो यइ दुष्टताका निउति पाप अद्द छाडिबर परमेश्वरतिर फर्क पइ प्रभुमि प्रार्थना अर रे सायद परमेश्वरले तेरो मनको खराब बिचारलाइ क्षमा अद्द्या हुन।
तइले उइलाइ भण्यो, तेराइ मुखको कुरणी बठेइ म तेरो न्याय अद्दउ, ए दुष्ट नौकर! जी राखेइन त्यो लैन्या, रे जी बोएइन तइको कटनी अदद्या म कठोर मान्स हु भणि तुइले जाँणिराइथी।
तइका मालिकले तइलाइ जबाफ दियो, “दुष्ट रे अल्छी नौकर! तुलाइ थाहा थ्यो कि म कठोर मान्स हु। म बि बुनइन तर बालि जम्मा अद्दया आसा अद्दउ।
साँच्चि, म तमनलाइ भण्नउ, मालिकले तइलाइ आफ्नो जम्माइ सम्पतिमि जिम्मा दिन्छ।
आफसित काम अद्दया नौकरलाइ चुट्ट रे दराहा सित खान रे पिन लाग्यो भण्या,