9 तबइकिलाइ तमन सबतिर जा, रे जति भेटन्छौ तिननलाइ ब्याका भोजमि निउतो दिय।”
पबित्र आत्मा रे थुमाकि ब्याउलि भण्नछिन, “आस।” जइले सुणन्छ तइले भणँउ, आस। जइ तिस लागन्छे त्यो आइजाउ, जइले मन अरन्छ तइले जीवनको पानी उसोइ लैजाउ।
म सब परमेश्वरका जन भण्ना कम महत्वपूर्ण छु, तर परमेश्वरले गैर-यहुदिलाइ सुसमाचार प्रचार अददाइ मलाइ अनुग्रह दिया छ। ख्रीष्ट बठेइ हामले पाउन्या आशिस हामले कल्पना अर्या अथवा सोच्या भण्ना बड्ता हुन्छ।
प्रभुले हामलाइ यिसो आज्ञा दिइराइछ, ‘धर्तिका बल्लापल्ला किनारमी जा, रे तिननलाइ भण कि परमेश्वरले तिननलाइ कसेरी बचाउन चाहानाहान, मइले तमनलाइ गैर-यहुदि मान्सनको बिचइनि ज्योति दिनाइ नियुक्त अरिराइछ।’”
रे यरुशलेम सहर बठेइ सुरु अरिबर सब जातिलाइ उनरा नाउँमि पाप अद्द छाडिबर परमेश्वरतिर फर्क्या रे पाप क्षमाको प्रचार हुनु पणन्छ।
तब तइले आफना नौकरलाइ भण्यो, “ब्याको भोज तयार छ, तर निउतारु आउनाइलाइ योग्य भयइन।
तब तिन नौकरले सबतिर गइबर भेट्या सबलाइ, दुष्ट रे असल दुएइलाइ जमा अर्यो, रे ब्याको घर पाउनाले भरियो।
तिननले उइलाइ भण्यो, ‘कसइले हामलाइ द्याणीमि लाया आथिन।’ उइले तिननलाइ भण्यो, ‘तमन लगइ मेरा अंगुरको बारीमि जा रे ताँ काम अर।’