22 तइ इलाका बठेइ एक कनानी आइमाइ आइबर कला हाल्ली भण्न पसि, ओ प्रभु, दाउदका चेला, ममि दया अर। मेरी चेलीलाइ भूतले बड्ताइ सताइराइछ।
येशू ताँ बठेइ जान्नाथ्या, दुइ जाना अन्धा उनरा पछा लाग्या, उनले कला हालिबर भण्न पस्या, “राजा दाउदका बंस, हाममि दया अर!”
प्रभु मेरा चेलामी दया धेकाइ दिय त्यो भौत दु:ख पाउन्नाछ तइलाइ छारे रोग लागिरइछ रे कभइ आगाइनी, कभइ पानीनि झणन्छ।
“तर कर उठाउन्या दूरइ कलिबर स्वर्गतिर लगइ नहेरिबर यिसो भण्नोइ दुखि भइबर आफ्नो छाति पिट्यो, ‘हे, परमेश्वर, म पापी हु। ममि दया अर रे मेरा भौत पाप क्षमा अर।’
जोरले भण्यो, “हे येशू गुरुज्यू, हाममि दया अर।”
उनरो बारेमि सब सिरिया प्रदेस भरि खबर फैलियो जो गालील जिल्लाको उत्तर तिर पणन्छ, रे बिमारी, जो फरक किसिमका रोग रे पिडाले सताया, भूत लाग्या रे मिर्गी रे लुला भया सबलाइ मान्सले उनरा वाँ लेया। उनले तिनन सबलाइ निका बनायो।
येशू ख्रीष्टका पुर्खेउलीको नाउँको सुचि यो हो। उन राजा दाउदका बंस हुन, रे राजा दाउद अब्राहामका बंस हुन।
येशूले तइलाइ केइलगइ जबाफ दिएइन। उनरा शिष्या आइबर उनलाइ बिन्ति अर्यो, “यइलाइ बिदाबारि अरिदिय, क्याकि त्यो कला हाल्ली हामरा पछा लागिरइछ।”
उनरो बचन सुण्न्नाइलाइ रे आफना-आफना रोग बठेइ निको हुनाइ आइरइथ्या। भूत बठेइ पिडीत लगइ निको भया।