11 “जइ सहर अथवा गाउँ तमन पसन्छौ, ताँ को योग्यछ भणि खोज, रे ताँ बठेइ बिदाबारि नहुनज्या सम्म ताँइ बस।
जइ घर तमन पसन्छौ ताँइ बस, रे ताँइ बठेइ बिदाबारि अर।
रे “जब कसइले तमलाइ आफ्ना घरमि बोलाउछ भण्या, जबसम्म तइ गाउँमी बसन्छौ तब सम्म ताँइ बस।
जब तइको रे तइका घरका सबको बप्तिस्मा भयो, तब तइले हामलाइ बिन्ति अरि, “यदि तमनले मलाइ प्रभुमि बिश्वास अद्देइ बइनि माणन्छौ भण्या मेरा घर आइबर बस।” रे तइले हामलाइ कर अद्द पसि।
जबइ मान्सनले यो धेक्यो, तिनन सब यिसो भणबर गनगन अद्द पस्या, “उन पापिका घर पाउना भइबर गया।”
यात्राका निउति झोला, थप लत्ता, जुता, लठ्ठी जन लैजा। क्याकि खेतालाले उइको खानाइ पाउनु पणन्छ।”
तइ घर भितर पसनज्या घरानालाइ ढोगाभेटि अर्या।