47 तर येशूले तिनरो मनो बिचार था पाइबर एक बालकलाइ आफना वाँ बोलाइबर कल्लि भण्यो,
47 रे इसुले तनरो बिचार बुजिबर एक बालखलाइ आफना नजिकइ लेइबर राख्यो,
आब हामले बुज्या, तम सब कुरणी जाणन्छौ, रे तमलाइ कसइले सोद्दाइ जरुडी आथिन, तबइलाइ हाम बिश्वास अद्दाउ, कि तम परमेश्वर बठेइ आया हउ।”
म तइका शिक्षालाइ पछ्याउन्या लाइ माद्द्या हु। रे सब मण्डलिले था पाउन्या छन कि म उइ हु जइले सबका बिचार रे आसयलाइ जाँच अरन्छ, रे म तमन हरेकलाइ तमनले अर्या काम अन्सार सबलाइ प्रतिफल दिन्या हु।
परमेश्वरका दृष्टिमि कोइ मान्स लुक्या आथिन। रे उनइ हुन, जसलाइ हामले जीवन भरि अर्या सब कामको लेखा दिनु पड्डया हो। उनरा अगाडी सब कुरणी स्पष्ट रे खुला छन।
तर येशूले तिनरो प्रश्न जाणिबर तिननलाइ भण्यो, “तमन आफना हृदयमि क्याकि इसो बिचार अरन्छौ?
येशूले तिनरो बिचार बुजिबर भण्यो, “तमन क्यालाइ आफना हृदयमि खराब बिचार अद्दाछौ?”
बिश्वासि भाइन हो, यिन कुरणी बुज्ज्या बारेमि बालक जन हौ, खराब कुरणीकी निउति बालक जसाइ निर्दोष बन, तर यिसा कुरणी बुज्जाइ परिपक्क्व बन।
उनले तेसर्या आजी भण्यो, “हे सिमोन यूहन्नाका चेला कि तु मलाइ प्रेम अरन्छै?” रे पत्रुसले दु:ख माण्यो, क्याकि येशूले उइलाइ तेसर्या सोध्यो। पइ उइले उनलाइ भण्यो, “प्रभु, तम सब कुरणी जाणन्छौ। म तमलाइ प्रेम अद्दउ भण्न्या तम जाणन्छौ।” येशूले भण्यो, “मेरा भेडाको हेरबिचार अरेइ।
उनले मान्सनकि मनकि कुरणी जाण्या हुनाले कसले लगइ उनलाइ कसइ मान्सको बारेमि भणनु आवश्यक थेइन।
तब यो कुरणी था पाइबर येशू ताँ बठेइ हिट्या रे मान्सको भिड उनरा पछा लाग्या, रे तिनन सबलाइ उनले निको बनायो।