41 “आफना भाइका आँखामी भया झाड तम क्याकि धेकन्छौ, तर आफनाइ आँखामी भया मुणो था पाउनानु?
41 “आफना भाइका आँखाको छेस्को धेक्द्या आफना आँखाको मुणो क्याकि धेक्दानु?
तर जब तिननले येशूलाइ बेर बेरि सोध्यो, तब येशूले तिननलाइ हेरिबर भण्यो, “तमनमि हइ जइले कभइ पाप अर्या छैन, उइले पइल्ली तइलाइ ढुङाले हाणउ।”
क्याकि उइले आफइलाइ हेरन्छ रे आफना बाटा लागन्छ; रे उ कसो थ्यो उत्नजेइ भुलिजान्छ।
तबइकिलाइ यिसा मान्सनलाइ दोस लाउन सकन्छइ भणि तुइले सोचन्छइ, तर तु जोइ भया लगइ, केइ बाहाना आथिन, क्याकि जइ कुरणीमि तु अर्खालाइ दोस लाउछइ, तसइमि आफ लगइ दोषि ठहरिन्याहइ, क्याकि तु दोस लाउन्याले लगइ तेइ काम अरन्छइ।
तइ पछा येशूले इसो भणि राख्यो, “औरलाइ दोसि जन माण, रे तमन लगइ दोषि माणिन्या होनु।
शिष्या आफना गुरु भण्ना ठुलो हुनइन, तर पुराइ शिक्षा पाया पछा उ आफना गुरु जसोइ हुन्या हो।”
तम आफना आँखामी भया मुणो धेक्दानु भण्या, आफना भाइलाइ ‘ए भाइ, तेरा आँखामी भया झाड मलाइ निकाल्ल दे’ भणबर तम कसेरी भण्न्न सकन्छौ? ए कपटि, पइल्ली आफना आँखा हइ मुणो निकाल, रे तब तुइले भाइको आँखामी भया झाड निकाल्लाइलाइ नीकेरि धेक्द सक्द्याहइ।”
तिनसित केइ नाना माछा लगइ रइछन, रे येशूले तइकीलाइ लगइ परमेश्वरलाइ धन्यबाद दिइबर शिष्यालाइ तिन माछा बाणन्नाइ भण्यो।