62 रे आफना दुखलाइ समालि नसकिबर धुरु-धुरु रुन पस्यो।
62 रे तिन बाइर निकल्लबर धणधण रोया।
तबइकिलाइ कसइ बिश्वासि जइले आफ्नो बिश्वासमि आफ सुरक्षित छु भणन्या, सोचन्छ भण्या उ होशियार हुनु पणन्छ, ताकि उ तसइ पापमि जन पडउ।
तब पत्रुसलाइ येशूले भणेइ यो कुरणी याद आइ, “दुइ बेर भाल्या बास्सा हइ पइल्ली तीन बेर सम्म तु मलाइ इन्कार अद्दा है।” तब पत्रुसले आफना दु:खलाइ समालि नसकिबर धुरु-धुरु रुन पस्यो।
तब उतन्जेइ दोसर्या भाल्या बास्यो, पइ येशूले तइलाइ भणेइ कुरणी पत्रुसलाइ याद आयो, “दुइ बेर भाल्या बास्सा हइ पइल्ली तीन बेर सम्म तु मलाइ इन्कार अद्दाहै।” तब पत्रुसले आफना दुखलाइ समालि नसकिबर धुरु-धुरु रुन पस्यो क्याकि उइले येशूलाइ धोका दियाथ्यो।
धन्य हुन जो सोक अद्दाहान, क्याकि तिननलाइ परमेश्वरले सान्त्वना दिन्या हुन।
तइ पछा येशूले फर्किबर पत्रुसलाइ हेर्यो। “आज दुइ बेर भाल्या बास्सा हइ पइल्ली तीन बेर सम्म तु मलाइ इन्कार अद्देहइ” भणि भण्या प्रभुको बचन पत्रुसलाइ याद आयो।
तब येशूलाइ पकड्या मान्सले उनरो गिल्ला अर्यो, रे कोइ मुक्का हाण्न पस्या,