29 जसेरि मेरा पिताले मलाइ एक राज्य दियो, म लगइ तमनलाइ राज्य दिनउ,
29 जसेरि मेरा बाले मुलाइ एक राज्य अधिकार अद्द दियो, मु लइ तमुलाइ अधिकार दिनउ।
यदि हामले उनरी निउति दुःख भोग्या भण्या हाम उनसित राजाकि जसेरि सासन अद्दया हु। तर यदि हामले उनलाइ जाण्नाउ भणबर इन्कार अर्या भण्या उनले लगइ भण्या हुन कि हाम उनरा होइन।
रे म, राजाले आफना दाइन तिरकालाइ भणन्या हु, “आस, तमन मेरा पिताका धन्यका मान्सन हो। संसारका उत्पति बठेइ तमरा निउति तयार पाड्याको राज्यमि अधिकार अर।
मेरा प्यारा भाइन हो, ध्यान दिय! परमेश्वरले संसारका नजरमि गरिबलाइ बिश्वासमि धनि बनाया छ, रे उनरा राज्यका हकदार हुनलाइ लगइ प्रतिज्ञा अर्याछ, जो उनलाइ प्रेम अद्द्या सबलाइ दिन्या हुन।
तब येशूले तिनरा वाँ आइबर भण्यो, “स्वर्ग रे धर्तिको सारा अधिकार मलाइ दिराइछ।
साँच्चि, म तमनलाइ भण्नउ, मालिकले तइलाइ आफ्नो जम्माइ सम्पतिमि जिम्मा दिन्छ।
तमन भेडाको नानो बगाल जसाइ हउ! डर जन माण, क्याकि तमनलाइ राज्य दिनाइ तमनका पिता परमेश्वर भौत खुशी छन।
तइले उइलाइ भण्यो, स्याबास असल नौकर, तु थोक्काइ चिजमि बिश्वासि भइ, तुइले दस सहरमि अधिकार पाउन्या हइ।
जब येशू ख्रीष्ट फर्कि आउन्याहुन, जो हामरो मुख्य ग्वाला हुन, तब तमनलाइ एक सुन्दर मुकुट दिन्या हुन, जइको चमक कभइ कम हुन्या आथिन।
खेलाडिले नष्ट हुन्या मुकुट पाउनाइ भौत महेनत अरन्छ, तर हाम सदाइ रन्या मुकुटकिलाइ काम अद्दाउ।
तमरा निउति हामरो आसा दृढ छ क्याकि हाम जाण्नाउ कि जसेरि तमन हामरा दुखमि सहभागी भयाछौ तसेरि हामरा शान्त्वनामि लगइ तमन सहभागी हुन्या हौ।
सहरका पर्खाल बार ठुला ढुंगामि बनायाथ्यो। हरेक ढुंगामि तिनन थुमाका बार छान्या शिष्याको नाउँ लेखिरइथ्या।
“धन्य हुन जो परमेश्वरको आबश्यकता महसुस अद्दाहान, क्याकि स्वर्गको राज्य तिनरोइ हो।
धन्य हुन जो धार्मि भइबर बाँच्या हुनाले सताइय्या छन, क्याकि स्वर्गको राज्य तिनरोइ हो।”
मालिकले तइलाइ भण्यो, “स्याबास असल रे बिश्वासि नौकर! तुइले कम सिक्कालाइ समालि। आब म तुलाइ भौत कुरणीको जिम्मा दिनउ। तु आफना मालिकका खुशिमि सहभागी हो।”