46 तमनमि हइ कसइले मलाइ पापको आरोप लाउन्छौ? यदि म सत्य बोल्लउ भण्या तमन मलाइ क्याकि बिश्वास अद्दानौ?
क्याकि हामरा यहुदि प्रधान पुजारिले पक्कालगइ हामरो कमजोरीमी हामसित सहानुभुति धेकाउनाहान। रे हाम जसाइ येशू सब कुरणीमि परिक्षित भया, तर उनले केइ पाप अरेइन।
तमनसित कुरणी अद्दाइ मसित भौत समय आथिन, क्याकि यइ सन्सारको सासक सैतान आउनाछ रे तइले मलाइ केइ अद्द सक्दैन।
तर जब तिननले येशूलाइ बेर बेरि सोध्यो, तब येशूले तिननलाइ हेरिबर भण्यो, “तमनमि हइ जइले कभइ पाप अर्या छैन, उइले पइल्ली तइलाइ ढुङाले हाणउ।”
पइ तिनन यिसो भण्नाइ आपसमी बहस अद्द पस्या, “यदि त्यो स्वर्गका परमेश्वर बठेइ भण्नाउ भण्या, तमले यूहन्नामी क्याकि बिश्वास अर्यानु भणि तिनन भण्न्या हुन।
यूहन्नालाइ मान्सको बप्तिस्मा दिनाइ काँ बठेइ आयो? मलाइ जबाफ दिय मान्सले कि परमेश्वरले?” पइ तिनन यिसो भण्नाइ आपसमी बहस अद्द पस्या, “यदि त्यो स्वर्गका परमेश्वर बठेइ भण्नाउ भण्या, ‘तमले यूहन्नामी क्याकि बिश्वास अर्यान’ भणि तिनन भण्न्या हुन।
पबित्र सास्त्र मा लेखिया छ, “उनले कभइ पाप अरेइन। उनले कभइ केइ झुट बोलेइन।”
येशू हामलाइ चाइयाको यहुदि प्रधान पुजारिका राजा हुन। उन पबित्र, निर्दोष, सुद्द रे परमेश्वरले उनलाइ पापी मान्सन बठेइ छुटाइबर सब भण्ना मल्तिर स्वर्गमि बसायो।
ख्रीष्टमी पाप थेइन, तर परमेश्वरले उनलाइ हामरा पापमि सहभागी बनायो। परमेश्वरका नजरमि हाम धर्मि बन्न सकउ भणबर ख्रीष्टले हामरा पापको दण्ड लियो।
पिलातस हाकिमले येशूलाइ सोध्यो, “कि तम यहुदि मान्सनका राजा हउ?” येशूले जबाफ दियो, “म राजा हु भणि तम आफइ भणन्छौ। मेरो जन्म रे यइ संसारमी यइ उइले आया हु कि म सत्यका बारेमि सिकाउन सकौ। सत्यको पालन अद्या जति मेरा कुरणी सुणनाहान।”
पइ जब उन आउनाहान, उनले संसारका मान्सन पाप, धार्मिकता रे न्यायका बारेमि गलत छन भणि धेकाउन्या हुन।
तमनले मेरा शिक्षा पालन अर्या भण्या तमन मेरा प्रेममि रन्याछौ जसेरि मइले लगइ मेरा पिताका शिक्षा पालन अर्या छु रे उनरा प्रेममि रइरइछु।
जो परमेश्वरको सन्तान हो तइले परमेश्वरकि कुरणी सुणन्छ। तर तमन परमेश्वरका सन्तान नभया हुनाले तमन परमेश्वरकि कुरणी सुण्नानु।”