15 तमन मान्सको सोच अन्सार न्याय अरन्छौ, म कसइको न्याय अद्दैन।
कसइले मेरी कुरणी सुणन्छ, रे तिन कुरणी माण्न्नइन भण्या, म तइको न्याय अद्दैन। क्याकि म संसारका मान्सनको न्याय अद्दाइ आया होइन, तर संसारका मान्सनलाइ बचाउनाइ आया हु।
मुख हेरिबर होइन, तर ठीक प्रकारले न्याय अर।”
क्याकि परमेश्वरले संसारलाइ दोषि ठहराउनाइ भणि चेलालाइ संसारमी पठाएइन, तर संसार उन बठेइ बच्च सकउ भणबर पठायो।
येशूले जबाफ दियो, “मेरो राज्य यइ संसारको होइन मेरो राज्य यइ संसारको हुनो हो तम यहुदि अगुवानका हात बठेइ पकोडिनेइ थेइन। मलाइ पछ्याउन्याले मेरी निउति झगडा अद्देइथ्या तर आब मेरो राज्य यइ संसारको होइन।”
पबित्र आत्मा पाया मान्सले पबित्र आत्माले सिकाया सब कुरणी बुज्जाहान। तर पबित्र आत्मा नभया मान्सनले पबित्र आत्मा पाया मान्सनका बिचारलाइ बुज्ज सक्दाइन।
तबइकिलाइ यिसा मान्सनलाइ दोस लाउन सकन्छइ भणि तुइले सोचन्छइ, तर तु जोइ भया लगइ, केइ बाहाना आथिन, क्याकि जइ कुरणीमि तु अर्खालाइ दोस लाउछइ, तसइमि आफ लगइ दोषि ठहरिन्याहइ, क्याकि तु दोस लाउन्याले लगइ तेइ काम अरन्छइ।
तइले भण्यो, “कसइले ठहराएइन प्रभु।” पइ येशूले भण्यो, “म लगइ तुलाइ दोषि ठहराउनइन, आब आफ्ना घर जा रे आब बठेइ पाप जन अरेइ।”
कि तमनले आपसमी पक्षपात धेकायानु ब? रे खराब बिचार भया न्यायकर्ता भयानु ब?
तर उनले तइलाइ भण्यो, “साथी, कइले मलाइ तमरो न्याय अदद्या अथवा तमरो सम्पत्ति बाणिदिन्या अधिकार दियो?”
तबइकिलाइ आब बठेइ हाम कसइलाइ मान्सका नजरले हेद्दाइन। हामले ख्रीष्टलाइ एक बेला संसारिक नजरले हेर्याथ्या, तर आब बठेइ उनलाइ इसेरि हेद्द्या आथिन।