7 फिलिपले उनलाइ जबाफ दियो, “तिननले थोक थोकाइ खाय लगइ दुइ सय चाँदीका सिक्काका रोटाले पुग्द्या होइन।”
येशूले तिनलाइ भण्यो, “तमइले तिनलाइ केइ खानाइ दिय।” तर तिननले उनलाइ भण्यो, “कि हाम गइबर दुइ सय चाँदीका सिक्काको मोल तिरेर रोटा किनिबर तिननलाइ खानाइ दिउ ब?”
“यो अँत्तर लगभग तीन सउ चादीका सिक्का भण्ना बरतामि बेच्च सकिन्थ्यो रे पैसा गरिबलाइ दिन सकिन्थ्यो।”
तर तइ नौकरले निकलिबर जान्जेइ आफना संङि नौकरमी हइ एक जानो भेट्यो, जो तइको एक सय चाँदीका सिक्काको रिणि रइछ। उइको गलो समाइबर तइले भण्यो, ‘तेरो तिद्दु पड्डया ऋण मलाइ तिर।’
भोलिबार उनले गालील जिल्लामि जान्या पक्का अर्यो, रे फिलिपलाइ भेटाइबर येशूले तइलाइ भण्यो, “शिष्य हुनाइलाइ मेरा पछा लाग”।
अन्द्रियास रे पत्रुस जसोइ फिलिप लगइ बेथसेदा गाउँको रइछ।
फिलिपले नथानेललाइ भेटाइबर भण्यो, “हामले तइ मान्स भेटिराइछौ, जइका बारेमि मोशाको कानुनमी रे अगमबक्ताले लगइ लेखिराइथ्यो। उ नासरत गाउँका योसेफको चेलो येशू हो”।
नथानेलले तइलाइ भण्यो, “कि नासरत गाउँ बठेइ केइ निकी कुरणी आउन सकन्छ ब?” फिलिपले तइलाइ जबाफ दियो, “आइबर हेर।”
नथानेलले सोध्यो, “तमले मलाइ कसेरी पछेण्या?” येशूले तइलाइ जबाफ दिइबर भण्यो, “फिलिपले तुलाइ बोलाउना हइ पइल्ली, अन्जिरको रुखका तल्तिर मइले तुलाइ धेकिराइ थ्या।”