32 उनले जी धेक्या रे सुण्या छ, तइको गवाही उन दिनाहान, तर उनरो गवाही थोकाइ मान्सनले ग्रहण अद्दाइन।
साँच्चि, म तुलाइ भण्नउ, हाम जी जाण्नाउ त्यो भण्नाउ, रे हामले जी धेकिराइछौ तसइको गवाही दिनाउ, तर तमन हामरो गवाहीमी बिश्वास अद्दानु।
आब बठेइ म तमनलाइ नौकर भण्नइन क्याकि तइका मालिकले कि अरन्छ त्यो नौकर जाण्नैन तर मइले तमलाइ साथी भणिराइछु क्याकि जि कुरणी मइले मेरा पिता बठेइ सुण्याछु तिन सब मइले तमनलाइ बताइ सक्या छु।
उन आफनाइ मान्सनका वाँ आया, तर उनरा आफना मान्सनले उनलाइ अस्वीकार अर्यो।
तमरा बिसयमि भण्नाइ रे न्याय अद्दाइ भौत कुरणी मसित छन तर जइले मलाइ पठाया हो, उन सत्य हुन पइ उन बठेइ मइले जी सुण्या तिन कुरणी म संसारका मान्सनलाइ भण्नउ।”
क्याकि पिताले चेलोलाइ प्रेम अरन्छ, रे उन आफइले अर्या सब काम चेलोलाइ धेकाउनाहान। यिन भण्ना महान काम उनले चेलोलाइ धेकाउनाहान रे तमन अचम्म माण्न्या हौ।
तर जइले उनरो गवाही ग्रहण अरिराइछ, तइले परमेश्वर सत्य हुन भण्न्या कुरणीको प्रमाण दिन्छ।
रे यूहन्नाका शिष्या आइबर तिननले भण्यो, “गुरुज्यू, जो मान्स यर्दन नदिको पुर्वतिर तमसित थ्यो, रे जइका बारेमि तमले भणिराइथ्या, हेद्दा, उन बप्तिस्मा दिन्ना छन, रे सब उनरा वाँ जान्नाछन”।
क्याकि जइले मागन्छ तइले पाउछ, जइले खोजन्छ तइले भेट्टाउछ, रे जइले ढोका ढकढक अरन्छ तइकि निउति उगाडिन्छ।
पिलातस हाकिमले येशूलाइ सोध्यो, “कि तम यहुदि मान्सनका राजा हउ?” येशूले जबाफ दियो, “म राजा हु भणि तम आफइ भणन्छौ। मेरो जन्म रे यइ संसारमी यइ उइले आया हु कि म सत्यका बारेमि सिकाउन सकौ। सत्यको पालन अद्या जति मेरा कुरणी सुणनाहान।”