26 रे यूहन्नाका शिष्या आइबर तिननले भण्यो, “गुरुज्यू, जो मान्स यर्दन नदिको पुर्वतिर तमसित थ्यो, रे जइका बारेमि तमले भणिराइथ्या, हेद्दा, उन बप्तिस्मा दिन्ना छन, रे सब उनरा वाँ जान्नाछन”।
उ ज्योतिका बारेमि भण्नाइ आयो, ताकि उइले दिया गवाहिका लाग्दा सबले बिश्वास अरुन।
तब फरिसि मान्सनले एक अर्खालाइ भण्न पस्या, “तक, हाम बठेइ केइ हुन्या होइन। धेकन्छौ, पुरा संसारइ तइका पछा लाग्यो।”
यदि यइलाइ हामले रोकेइन भण्या सबले उनलाइ मसिह भणबर बिश्वास अद्दया हुन रे रोममि आइबर हामरो मन्दिर रे देसलाइ नास पाड्डया हुन।”
यूहन्नाले उनरा बारेमि गवाही दिनोइ जोरले भण्यो, “उन तिनइ मान्स हुन, जइका बारेमि मइले भणिराइछु, म पछा आउन्या म भण्ना उच्च छन, क्याकि उन म जन्मनु भण्ना पइल्ली बठेइ थ्या”।
निकोदेमस रात येशूका वाँ आइबर उनलाइ भण्यो, “गुरुज्यू, हाम जाण्नाउ कि परमेश्वरले तमलाइ हामलाइ सिकाउनाइ पठया हो, क्याकि परमेश्वर संङइनि भएइन भण्या तमले अर्या यिन चिन्ह कोइलगइ अद्द सक्दइन”।
एक जाना जो साँचो ज्योति हुन त्यो ज्योति संसारमी आइबर सब मान्सनलाइ उज्यालो दियो।
रे मान्सनले बजारमि मान दिइबर अबिबादन अरेको मन पणउनाहान। तिननले यहुदि सभाघरमी मुख्य ठाउँ रे भोजमि आदरको ठाउँ बस्साइलाइ मन पढाउनाहान।
तर तम ‘गुरु’ जन भण, क्याकि तमरा गुरु एक मातर छन, रे तम सब भाइन जसाइ बराबर छौ।
यूहन्नाले भण्ना येशूले भौत शिष्य बनाउन्ना छन रे बप्तिस्मा लगइ दिन्ना छन भण्न्या फरिसि मान्सनको समुहले सुण्यो।
(साँच्ची येशू आफइले होइन, तर उनरा शिष्या बप्तिस्मा दिन्थ्या।)
इसइ बेला शिष्याले उनलाइ यिसो भणबर बिन्ति अद्द पस्या, “गुरु, खानाइ खा।”
“तमनले यूहन्ना वाँ सोद्दाइ पठाया, रे उइले सत्यको गवाही दिइराइछ।