29 येशूले तइलाइ भण्यो, “थोमा तुइले मलाइ धेक्या हुनाले बिश्वास अर्या हइ तर तिनन धन्य हुन जइले मलाइ नधेकेइ बिश्वास अद्दाहान।”
तमनले येशूलाइ कभइ धेक्या आथिनु, पइलगइ तमनले उनलाइ प्रेम अर्न्छौ। तमनले उनलाइ अइल धेक्दानु, तर तमनले उनमी बिश्वास अर्न्छौ। तबइकिलाइ तमन भौत खुशी छौ। तमन कति खुशी छौ भणिबर बर्णन अद्द्या सब्द आथिन।
क्याकि हाम उनलाइ धेकिबर होइन, तर हाम उनमी बिश्वास अरिबर बाँच्चाउ।
आब बिश्वास आसा राखिया कुरणीको निश्चय रे नधेकिएइ कुरणीको पक्का भरोसा हो।
राजाकि रिससित नडराइबर विश्वासइ बठेइ तइले मिश्र देस छाड्यो। क्याकि तइलाइ थाथ्यो कि परमेश्वर नधेकिया लगइ उइसित हिट्टाहान।
तु धन्यकि हइ क्याकि तुइले बिश्वास अरि कि प्रभुले जो तुलाइ भण्याथ्यो त्यो उनले पुरा अद्द्या हुन।”
येशूले तइलाइ भण्यो, “तमन चिन्ह रे अचम्मका काम नधेकइय्याँ सम्म कसइ रितले लगइ मलाइ ख्रीष्टको रुपमि बिश्वास अद्द्या होनु।”
तब चिहानमि पइल्ली आउन्या शिष्य लगइ भित्तर पस्यो रे धेक्यो रे येशू मर्या बठेइ जिउना भया हुन भणि बिश्वास अर्यो।
तिनन सबले बिश्वास अर्या हुनाले परमेश्वर तिननसित प्रसन्न थ्या। तर परमेश्वरले तिननलाइ प्रतिज्ञा अर्या कुरणी तिननले पाएइन।
तर तमरा आँखा धन्य हुन, जइले धेक्दाहान, तमरा कान धन्य हुन जइले सुण्नाहान।
थोमाले उनलाइ भण्यो, “हे मेरा प्रभु हे मेरा परमेश्वर!”