27 तब उनले थोमालाइ भण्यो, “तेरा औला याँ राख, रे मेरा हात हेर तेरा हात याँ राख, रे मेरा कोखि समा पइ संका अद्द बन्द अर, रे बिश्वास अर कि म जिउनो छु।”
तबइकिलाइ और शिष्याले तइलाइ भण्यो, “हामले प्रभुलाइ धेक्या।” तर तिनले उनलाइ भण्यो, “जबसम्म म उनरा किला ठोक्या हात रे कोखिका घामि औला हाल्लइन तब सम्म उन मर्या बठेइ जिउना भया छन भणी म बिश्वास अद्दैन।”
इसो भणबर उनले तिननलाइ आफना हात रे कोखीको घा धेकायो रे प्रभुलाइ धेकिबर शिष्या खुशी भया।
मोशाको कानुन दिइयो ताकि सब मान्सनले था पाउन सकुन कि तिनन कति पापी थ्या, तर जब मान्सनले भौत पाप अददाइ गया तब परमेश्वरले धेकाया अनुग्रह लगइ बडडोइ गयो।
यिसो भण्या पछा उनले तिननलाइ आफना हात रे खुट्टा धेकायो।
तब येशूले भण्यो, “हे बिश्वासहिन मान्सन! म कब सम्म तमसित रउलो? रे म कब सम्म म तमरो बिश्वास किलाइ रोकुँ? तेरा चेलोलाइ मेरा वाँ ल्या।”
यो सुणिबर येशूले भण्यो, “हे बिश्वासहिन मान्सन! म कब सम्म तमसित रउलो? रे म कब सम्म म तमरो बिश्वास किलाइ रोकुँ? तइ केटालाइ मेरा वाँ ल्यास।”
तब येशूले भण्यो, “हे बिश्वासहिन मान्सन! म कब सम्म तमसित रउलो? रे म कब सम्म तमरो बिश्वास किलाइ रोकुँ? तइ केटालाइ मेरा वाँ ल्यास।”
मेरा हात रे खुट्टा हेर, मइ हु, मलाइ छोइबर हेर। क्याकि भुतको मासु रे हाड हुनइन, तर तमन धेकन्छौ, मेरा त छन।”
थोमाले उनलाइ भण्यो, “हे मेरा प्रभु हे मेरा परमेश्वर!”