यूहन्नाले लेख्या सुसमाचार 16:20 - डोटेली नयाँ करार
20 साँच्चि, म तमनलाइ भण्नउ, म मर्या पछा तमन रुन्या हौउ रे बिलाप अद्द्याहौउ, तर संसारका मान्सन रमाउन्या छन। जब तमन मलाइ जिउनो धेक्द्याछौ, तब तमरो सोक आनन्दमी बद्लिन्या हो।
तमले तइ सहरलाइ चरम पिडा रे दुःख दिनु पणन्छ जो उइको बिलासी जीवन रे आफइमी उनरो गर्बको बराबरि हुन्छ। उनले आफइलाइ भण्यो, ‘म मान्सनमि रानीले जसोइ सासन अद्द्या हु। म बिधवा होइन रे मइले सोकको अनुभव अद्द्या आथिन।’
तिनन दुइ साक्षिको मृत्युको कारण संसारमी बस्या मान्सन खुशी छन, तिननले भोज खायो रे एक अर्खालाइ उपहार दिनाहान क्याकि तिनन दुइ अगमबक्ता जइले तिननलाइ लगातार यातना दियाथ्यो तिनन मर्या छन।