जइले बुज्जया इच्छा अरन्छ तइलाइ परमेश्वरले बुज्जया सक्ति दिनाहान, रे जइले म कि सिकाउन्नाछु तइ बुज्जया इच्छा अद्दइन, तइको बुज्जया सक्ति परमेश्वरले खोस्साहान।
बाटामि उनले एक अन्जिरको रुख धेक्यो, रे उइका नजिक आइबर तक्यो तइ रुखमी पात बाहेक केइलगइ पाएइन, पइ तइ रुखलाइ भण्यो, “आब बठेइ तुमि कभइ फल जनफलउ।” तब त्यो रुख उतन्जेइ ओलाइयो।
तमनले मलाइ चुन्यानु, तर मइले तमनलाइ चुन्या रे तमनलाइ नियुक्त अर्या, ताकि तमन जा रे फल फला रे तमरो फल रइ रओस। तबइकिलाइ तमनले पितालाइ मेरा नाउँमि जी मागला त्यो उनले तमनलाइ दिन्या हुन। क्याकि तमन मेरा शिष्या हौ।
ढुङगेनि जमिनमी बोइएका बि, त्यो जसाइ हुनाहान जो बचन सुणन्जेइ त्यो खुसीसित बचन स्वीकार अरन्छ। तिननले आफ्नो हृदयमि तइका जडा बड्ड अनुमति दिनइन रे तिननले थोकाइ समयकीलाइ बिश्वास अद्दाहान। तर परिक्षाका बेलामि तिनरो पतन हुन्छ।
हामलाइ दुष्ट काम बठेइ छुटकारा दिनाइ रे हामलाइ नैतिक रुपमि सुद्द अददाइ यिन येशू ख्रीष्टले हामरा निउति आफइलाइ बलि अर्यो ताकि हाम उनरा खास मान्सन हुन सकु, जो असल काम अद्दाइ पुरा समर्पित हुनाहान।
यदि मइले मान्स रे स्वर्गदुतका भासामि बोल्या तर मइले औरलाइ प्रेम अरेइन भण्या, मेरी बोलिको केइ अर्थ हुनइन, यो हल्ला मचाउन्या घाँट रे झ्याँइ-झ्याँइ अद्द्या झ्यालि जसो मान्तर हुन्छ।
जबसम्म म तिननसित थ्या, तमले मलाइ दिया तमरा नाउँमि तिननलाइ सुरक्षित राख्या रे तिनरो रक्षा अर्या। पइ तिननमि हइ जो मान्स हराया थ्यो। तइ बाहिक और कोइ नष्ट भएइन, ताकि पबित्र सास्त्रमि लेखिया कुरणी पुरा हौ।
येशूले तिननलाइ अर्खो काहानि भण्यो, “स्वर्गको राज्य खमिर जसो हो, जो एक स्वानी मान्सले पचास किलो धुलामि मिसाइ रे त्यो जम्माइ ढुल्लो नओसाइन्ज्या एक ठाउँमि राखि।”
जइले बुज्जया इच्छा अरन्छ तइलाइ परमेश्वरले बुज्जया सक्ति दिनाहान, रे जइले बुज्जया इच्छा अद्दइन रे म कि सिकाउन्नाछु, तइको बुज्जया सक्ति परमेश्वरले खोस्साहान।
तर निका जमिनमी बोया बिको तुलना इसो मान्ससित अरिन्छ जो परमेश्वरको बचन सुणन्छ, रे स्वीकार अरन्छ, रे तिनन परमेश्वरको इच्छा अनसार जीवन जिउनाहान, जसेरि बोयाको बिका बोट बठेइ कसइले तीस गुणा, कसइले साठी गुणा रे कसइले सय गुणा फल फलाउनाहान।”