5 थोमाले येशूलाइ भण्यो, “हे प्रभु, तम काँ जान्ना छौ, हाम जाण्नाइन पइ हामले बाटो कसेरी पछेण्नु?”
तब दिदुमस भणिन्या थोमाले आफना संगि शिष्यालाइ भण्यो, “लौ, हाम लगइ जानाउ, रे उसइसित मद्दाउ।”
यो सुणिबर येशूले भण्यो, “हे बिश्वासहिन मान्सन! म कब सम्म तमसित रउलो? रे म कब सम्म म तमरो बिश्वास किलाइ रोकुँ? तइ केटालाइ मेरा वाँ ल्यास।”
जसेरि मइले तमनलाइ प्रेम अरिराइछु। उसेरी तमन लगइ एक अर्खासित प्रेम अर यो मेरो शिक्षा हो।
येशूले तिन दुइ शिष्यालाइ भण्यो, “ए मुर्ख मान्सन हो! पबित्र सास्त्रमि अगमबक्ताले लेख्या सब कुरणी बिश्वास अद्दाइ तमनलाइ भौत असजि लागन्छ।
फिलिप रे बारथोलोमाइ, थोमा रे कर उठाउन्या मत्ती, अल्फयसका चेला याकुब रे थेदियस,
म जान्नारया बाटो त तमनलाइ थाइछ।”
आब म मलाइ पठाउन्या वाँ जान्नार्याउ, तर तम काँ जान्ना छौ? भणबर तमन कोइलगइ मलाइ सोद्दानु।