पइ तइ प्यारो शिष्य जइलाइ येशूले भौत प्रेम अरन्थ्या, उइले पत्रुसलाइ भण्यो, “उन प्रभु हुन।” जब सिमोन पत्रुसले उन प्रभु हुन भण्न्या सुण्यो, तब उइले काम अरन्ज्या निकाल्या लत्ता कम्मर मणि बेरीबर तालइनि फट्टक हाल्यो।
रे तम उसैका पछा लाग्या। जइ घरमि उ पस्याछ, तइ घरका मालिकलाइ तम भण: गुरु जी भण्नाहान कि त्यो व्यवस्थित पाउना कोठा काँ छ जा म लगइ आफना शिष्यासित निस्तार काजबारको भोज खान्याहु?
उनले भण्यो, “सहरमि एक जाना मान्सका वाँ जा, रे तइलाइ भण, गुरु जी भण्नाहान कि त्यो व्यवस्थित पाउना कोठा काँ छ जा म लगइ आफना शिष्यासित निस्तार काजबारको भोज खान्या हु?”