38 येशूले फर्किबर तक्यो, रे तिननलाइ पछा-पछा आउन्नारया धेकिबर तिननलाइ सोध्यो, “तमन कि खोज्जा छौ?” तिननले उनलाइ भण्यो, “रब्बी (जइको अर्थ हो गुरुज्यू), तम काँ बसन्छौ?”
तब उनले तिनलाइ दोसर्या सोध्यो, “तमन कइलाइ खोज्जा छौ?” तब तिननले जबाफ दियो, “नासरत गाउँका येशूलाइ।”
निकोदेमस रात येशूका वाँ आइबर उनलाइ भण्यो, “गुरुज्यू, हाम जाण्नाउ कि परमेश्वरले तमलाइ हामलाइ सिकाउनाइ पठया हो, क्याकि परमेश्वर संङइनि भएइन भण्या तमले अर्या यिन चिन्ह कोइलगइ अद्द सक्दइन”।
नथानेलले उनलाइ भण्यो, “गुरु, तम त परमेश्वरको चेलो हौ, तम इस्राएल देशका राजा हौ”।
तब येशूले आफुमि आइ पड्डया सब था पाइबर अगाडी गया रे तिननलाइ भण्यो, “तमन कइलाइ खोज्जा छौ?”
पइ जब शिष्याले येशूलाइ समुद्रका पारिबटा भेट्यो पइ तिननले भण्यो, “गुरु जी, तम याँ कन्ज्याँ आया?”
रे यूहन्नाका शिष्या आइबर तिननले भण्यो, “गुरुज्यू, जो मान्स यर्दन नदिको पुर्वतिर तमसित थ्यो, रे जइका बारेमि तमले भणिराइथ्या, हेद्दा, उन बप्तिस्मा दिन्ना छन, रे सब उनरा वाँ जान्नाछन”।
तबइकिलाइ बोलाउन्ज्या म तमरा वाँ आया। तबइकिलाइ म तमनलाइ सोद्दउ कि तमनले मलाइ याँ क्याइ बोलाया हो?”
तिनन गालील जिल्लाको बेथसेदा गाउँमी बस्या, फिलिपका वाँ आइबर यिसो भणि बिन्ति अर्यो, “हजुर, हाम येशूलाइ भिट्टाइ चाहनौ।”
जब येशू जखायस भया रुखलाइ पुग्या, तब उनले मल्तिर हेरिबर तइलाइ भण्यो, “ए जखायस, झट्टइ ओलीबर आइ, क्याकि आज मलाइ तेरा घरमि बस्सु पडिरइछ।”
पत्रुस ओल्या रे तिन मान्सनका वाँ जाइबर भण्यो, “हेर जइलाइ तमन खोज्जा छौ त्यो मै हु, मलाइ खोज्या क्याइ हो? कि कामले तमन याँ आया हो?”
तइ पछा येशूले फर्किबर पत्रुसलाइ हेर्यो। “आज दुइ बेर भाल्या बास्सा हइ पइल्ली तीन बेर सम्म तु मलाइ इन्कार अद्देहइ” भणि भण्या प्रभुको बचन पत्रुसलाइ याद आयो।
“तब उडन्त चेलाले त्यो देस छाडयो रे आफना बाका वाँ जानइलाइ यात्रा सुरु अर्यो। त्यो भौत दूरइ छनज्या तइका बाले तइलाइ धेक्यो, रे तिन दयाले भरिया, रे आफ्नो चेला तिर दकुडिबर गया रे तइलाइ अंगालो हालिबर तइलाइ भाती खायो।
मान्सनको ठुलो भिड येशूसित जान्नाथ्यो, रे उनले फर्किबर तिननलाइ भण्यो,
मरियम नाउँ भएइ तइकि एक बइनि रइछ। त्यो येशूका खुट्टातिर बसिबर उनरो शिक्षा सुणनाथी।
तर भूत लाग्या मान्सले येशूसित बिन्ति अर्यो, तइले उनसित आउनाइ पाउ भणि उनलाइ बिन्ति अद्द पस्यो। तर येशूले तइलाइ यिसो भणबर छुट्टि दियो,
उइले भण्या यिन कुरणी सुणिबर तिन दुइ शिष्या येशूका पछा लाग्या।
उनले तिननलाइ भण्यो, “आस रे तमन धेक्द्या हौ।” तइ बेला बसाइतको चार बज्जाथ्यो। तिनन येशूसित गया रे उन बस्या ठाउँ हेर्यो रे तइ दिन उनसित बास बस्या।
इसइ बेला शिष्याले उनलाइ यिसो भणबर बिन्ति अद्द पस्या, “गुरु, खानाइ खा।”