1 धनि मान्सन हो! सुण, तमनमि आइ पड्डया कष्टका निउति रोओ, रे बिलाप अर।
पोल्या धुपसित घाम झुल्कन्छ, रे जंगली घाँसलाइ ओइलाइ दिन्छ। फुल झणन्छ, रे तइको सोभा नास हुन्छ। इसइ प्रकारले धनि मान्स लगइ आफना काममी ब्यस्त भया बेला मद्दया हुन।
आब तमन जो इसो भणन्छौ, “आज वाँ भोल हाम फलाना सहरमि जान्या हु, रे ताँ एक बर्ष रन्या हु रे ब्यापार अद्दया हु नाफा कमाउन्या हु।”
तर तमनले त गरिबलाइ अपमान अर्या छौ। तमनलाइ था छ कि धनि मान्सनलेइ तमनलाइ अत्याचार अद्दाहान। तिननइले तमनलाइ अदालतमि घचेटिबर लइजानाहान।
आफना पापकी निउति दु:खी होउ, सोक अर रे रोउ। तमरो हासो सोकमि, रे तमरो आनन्द खिन्नतामि बदलिजाउ।