1 तबइकिलाइ हामले सिक्या कुरणी अददाइ निउति भौत ध्यान दिनु पणन्छ। तइ पछा हाम सत्य बठेइ बहकिबर जान्या आथिन।
तर निका जमिनमी पड्या चाइ तिन हुन, जइले बचन सुणिबर परमेश्वरको इच्छा अनुसार जीवन जिउनाहान, रे धैर्यसित फल फलानाहान।”
प्रिय हो, मइले यिन दुएइ चिठ्ठीमि तमनले पइल्ली सिक्या कुरणीको सम्जना अराइबर तमनलाइ उचित सोच उत्साहित अद्द खोज्जा छु।
तबइकिलाइ म तमनलाइ यिन कुरणी अइल लेखिबर कडा मेहनत अददाछु, ताकि म मर्या पछा तमनले यिन कुरणी जबलगइ याद अद्द सक।
परमेश्वरले चेलाचेली जसेरि तमनलाइ इसेरि उत्साहका सब्द भण्या तमनले भुल्या, “हे मेरो चेलो, परमप्रभुले तुइले अर्या गल्ती धेकायो भण्या ध्यान दिय, रे उनले तुलाइ हकारनज्या हरेस जनखाइ,
आँखा भया लगइ कि तमन धेक्दानु? कान भया लगइ कि तमन सुण्नानु? कि तमनलाइ याद आथिन,
कि तमन आजी बुज्जानु? कि तमलाइ याद आथिन, जब मइले मान्तर पाँच रोटालाइ पाँच हजार मान्सलाइ ख्वाया, तब कति छापरा बच्या तमले उठाइ थ्या?
“यिन कुरणी तमरा कानमि गाड, क्याकि म, मान्सको चेलोलाइ मेरा सत्रुको अधिकारमि दिनाइ बटीया छ।”
तब तिननले उनलाइ हाण्नाइलाइ ढुङा समायो तर येशू लुकीबर मन्दिर बठेइ बाइर गया।