10 तर म प्रभुमि बिश्वास अद्दाछु कि उनले तमनलाइ झुटा शिक्षामि बिश्वास अद्दा बठेइ रोक्दया हुन। तर तमनलाइ अलमलयाउन्या जो भया लगइ, तइले परमेश्वर बठेइ दण्ड पाउन्या हो।
रे मइले जो कुरणी लेख्या त्यो येइ हेतुले लेख्या, कि म आउन्ज्या जइ मान्सन बठेइ मइले आनन्द पाउनु पड्ड्या थ्यो तिनन बठेइ म दु:खित जन हु। क्याकि मेरो आनन्द तमन सबको आनन्द हुन्छ भण्या मलाइ तमन सबका बारेमि भरोसा थ्यो।
तमनलाइ भ्रममि पाड्या मान्सनले तमनलाइ आफना पक्षमि ल्याउनाइ उत्सुक छन, तमरि निउति तिनरो उद्देश्य असल आथिन, तर तिनरो उद्देश्य तमनलाइ म बठेइ अलग अददु हो, ताकि तमन तिनरा शिष्य बन्न सक।
म तुलाइ यो चिठ्ठी लेख्दाछु, क्याकि मइले तुलाइ बिन्ति अर्या कुरणी तुइले अद्दया हइ भणबर म पक्का छु। रे मलाइ था छ कि मइले बिन्ति अर्या भण्ना झिक बडता अद्द्या हइ।
तबइकिलाइ म तमरा वाँ आउना हइ पइल्ली म तमनलाइ यो कुरणी लेख्दाछु, ताकि प्रभुले मलाइ तमनलाइ दण्ड दिन्या अधिकार दिया छन भणि म तमनलाइ धेकाउन सकु। क्याकि म आफ्नो अधिकार प्रयोग अरिबर तमनलाइ बिश्वासमि बलियो बनाउन चाहानउ, नास अद्द चाहानइन।
केइ मान्सनले भण्या छन कि हाम यइ संसारका मान्सन जसाइ ब्यबहार अददाउ। तबइकिलाइ जब म आउनउ तब म तिननसित कठोर हुनु पड्डया छ। म जोरसित बिन्ति अद्दउ कि जब म आउन्या हु तब मइले तमनसित कठोर ब्यबहार अददु पड्डया आथिन।