23 तिनन सुणिरया कि एक समय जइले हामलाइ सताउनथ्या रे जइले हामलाइ नास पाड्डया कोशिस अरन्थ्यो, आब उनइले येशू ख्रीष्टका बारेमि तेइ सुसमाचार प्रचार अद्दा छन।
हननियाले भण्यो, “प्रभु, यइ मान्सले यरुशलेम सहरमि भया तमरा शिष्यालाइ बड्ताइ खराब अरिराइछ, त्यो मइले भौत जाना बठेइ सुणिराइछु।
पइ उतनजेइ तिनले दमस्कस सहरको यहुदि सभाघरमी येशूको प्रचार यिसेरी अर्यो, “प्रभु येशूइ परमेश्वरका चेलो हुन।”
शाउल यरुशलेम सहरमि आया पछा येशूका शिष्यासित भेट्टाइ कोशिस अर्यो। तर येशूका शिष्या शाउलसित डराया। क्याकि उन साच्ची येशूका शिष्य हुन भणि तिननले बिश्वास अद्द सकेइन।
यिसेरी परमेश्वरको बचन बड्डोइ गयो, रे शिष्याको संख्या यरुशलेम सहरमि बड्यो। यहुदि पुजारिनले लगइ येशू ख्रीष्टमी बिश्वास अरिबर यो सन्देसलाइ स्वीकार अर्यो।
तब सुण्न्या जति सब अचम्म माणिबर भण्न्न पस्या, “येशू ख्रीष्टमी बिश्वास अद्द्या सबलाइ माद्द खोज्या मान्स यइ होइन ब? यरुशलेम सहरमि लगइ येशू ख्रीष्टका शिष्यालाइ समाइबर मुख्य पुजारि नका वाँ लैजानाइ आया त होइन ब?”
तर ठाउँ ठाउँमि घुम्द्या केइ झारफुक अद्दया यहुदि बैकानले लगइ प्रभु येशूको नाउँमि भूत निकाल्लु खोज्यो, तिननले भूतलाइ झारफुक अरिबर भण्यो, “पावलले प्रचार अर्या येशूको नाउँमि म तुलाइ बाइर निकल्ल्या आज्ञा दिनउ।”
तबइकिलाइ मौका पाए सम्म हामले सब मान्सनलाइ भलाइ अद्दु पणन्छ, बिसेस अरिबर बिश्वासि मान्सनलाइ।