सात दिन पछा जब ताँ बठेइ जान्या समय आयो, रे तइ ठाउँका प्रभुमि बिश्वास अद्द्या भाइन, बैनिन रे बच्चा लगइ हामलाइ सहर बठेइ बाइर पुर्याउन आया। हाम सबले समुद्रका किनारमी घुणा टेकिबर प्रार्थना अर्या, रे हाम एक अर्खा बठेइ बिदा भया।
तर पत्रुसले तिनन सबलाइ बाइर पठाइबर घुडा टेक्यो, रे प्रार्थना अर्यो, रे तइ लासतिर फर्किबर भण्यो, “तबिता, उठ।” तइले आँखा उगाड्यो, रे पत्रुसलाइ धेकि रे उठीबर बसि।