अन्त्यमि म तमनलाइ यो भणन चाहनउ, कि एकतामी बस, एक अर्खाकि निउति वास्ता अर, एकइ परिबारका सदस्य जसेइ एक अर्खालाइ प्रेम अर। एक अर्खा प्रति दयालु होउ, रे एक अर्खासित नम्र होउ।
रे जब तीतसले तमन आज्ञाकारी भया कुरणिका बारेमि आजी सोच्चाहान, कि तमनले तिनलाइ कसेरी अधिनता रे ठुलो सम्मानसित स्वागत अर्याथ्यो, तब तिनले तमनलाइ झिक बरता प्रेम अददाहान।
रे मइले जो कुरणी लेख्या त्यो येइ हेतुले लेख्या, कि म आउन्ज्या जइ मान्सन बठेइ मइले आनन्द पाउनु पड्ड्या थ्यो तिनन बठेइ म दु:खित जन हु। क्याकि मेरो आनन्द तमन सबको आनन्द हुन्छ भण्या मलाइ तमन सबका बारेमि भरोसा थ्यो।
क्याकि तीतसका सामने तमरा बारेमि घमण्ड अर्याथ्या रे तमनले मलाइ तइका बारेमि निरास बनायानु। तर जसेरि हामले तमनलाइ भण्याका सब कुरणी सत्य थ्या, तसेरि तितसका सामने हामले अर्याका घमण्ड लगइ सत्य ठहरिया छ।