51 इसुको स्वर्गजान्या बेला नजिकइ आउन्नाथ्यो रे इसुले यरुसलेमतिर जान्या पक्का अठोट अर्यो।
51 जब उनरो स्वर्ग जान्या दिन नजिकै हुन्ज्या उनले यरुशलेम सहर जान्या अठोट अर्यो।
तइपाछा यसेरि तिनुसित बोलिसक्यापाछा प्रभु इसु स्वर्ग उठाइ लइगिया, रे परमेस्वरका दाइनातिर बस्या।
इसुले बारइ सिस्यानलाइ अलगइ लइजाबर भुन्यो, “हेर, हाम यरुसलेमतिर जान्ना छु, रे मान्सको चेलाका बिसयमि अगमबक्तानले लेख्या हरेक कुरा पुरा हुन्याछन्।
आब सहर सहर रे गाउँ गाउँ होइबर सिछ्या दिनाइ इसु यरुसलेमतिर गया।
इसु यरुसलेतिर जान्ज्या सामरिया रे गालिल छेत्रका सिमाना होइबर जान्नाथ्या।
हामु सुइकार अद्दाउ, कि हामरो बिस्वासको रहस्य भउतइ माहान छ। उनु सरिलमि धेकिया, पबित्तर आत्माबटहइ सत्य साबित भया, उनुलाइ स्वर्ग दुतले धेक्यो, जाति जातिका बिचमि प्रचारिया, सन्सारमि मान्सले उनुलाइ बिस्वास अर्यो, रे परमेस्वरले उनुलाइ स्वर्ग लइग्या।
इति भुणिसक्यापाछा तिनुनले हेद्दाहेद्दाइ इसु स्वर्गमि उचालि लइया। बादलले उनलाइ ढाक्यो तइपाछा तिनुनले उनलाइ धेकेन।
इसु स्वर्ग जानु भुन्ना पइलि आफुले छान्या प्रेरितनलाइ पबित्तर आत्माका सक्तिबटहइ आग्या दियापाछा उन स्वर्गमि उचालिबर लइया दिनसम्म सप्पइ कुरा तसइ किताबमि लेखिया छन्।
उनुले तिनुनलाइ आर्सिबाद दिनादिनाइ, उन तिनुन बटहइ छुट्टिया रे स्वर्गमि लइया।
इसुले यिन कुरा भनिसक्या पाछा, उन तिनुनका अगाडि अगाडि यरुसलेमतिर लाग्या।
तिनुनले यिन कुरा सुन्नासुन्नाइ इसुले तिनुनलाइ एक उखान भुन्न लाग्या, क्यालाइकि उन येरुसलेमका नजिकइ आइ पुग्या थ्या, रे मान्सन परमेस्वरको राज्य छिट्टाइ प्रकट हुन्ना छ भन्या समझन्नाथ्या।
मुइले एक दुःखको बप्तिस्मा लिन पड्या छ। यो पुरा नहुन्ज्यासम्म मु सान्तिमि रन्या आथिन्!
इसु रे उनरा सिस्या बाटामि जान्याबेला एकजनो मान्सले उनलाइ भुन्यो, “हे प्रभु, तम जाँ जान्छउ मु लइ तमरा पाछा लाग्दउ।”