“Ń la nyɔ, Kwaama Tɛlalɔ bǝn, ń nya bǝlátǝm jǝbɔ dʊʊlǝn jǝbɔ kwaan maatǝm fɔlɔn. Jʊ a bwɨɨ nǝmɔ mʊ fwal kanjǝlɔ gwamɨ, n swɨtǝm mʊn ja yǝlam nyɔ, mʊ fwal ji nyɨɨ.”
Yʊwa nɨ jǝ́ yei, n ke bɔ Yʊwa nɨ dǝg jen jwaalɛn nɛ jǝ́ yɨ nǝn taal tagɨ. Yʊwa nɨ jǝ́ yei, a dǝg jen jǝ́ yǝlam bɛtɔ lɔ Kwaamaɨ, bǝ jo gǝn bǝngɔ, “Tɛtɛ.”
Na jen jǝ́ nǝb bwɨlangkɛlɔ, jǝ́ nyǝm kanga jǝ́ nǝ bɛtɔ lɔ jeni kanjǝl nyan nɛɨ, Tɨya jen nɨ a kwamaɨ a nyǝm a laa jen, kanga nǝ kanjǝl nyan nɛ, a nǝb nɨ a kela gǝnɨ!
Jǝ́ jo gǝn gɔ Tɛtɛ a daa maatǝm keli. Nǝn gɔ maa nǝbɔ gǝm gwam borang lɛ a jʊtǝb nɨ ja maaɨ, mɨ nǝn swɨtǝm dul. A kɛl dul jʊ nɨɨ, bɛ jǝ́ nyʊwa taal gǝnɔ nǝn kwama nɨ jǝ́ faabǝm a yooli nɨɨ.
Yesu a sʊwa gǝn gɔ, “Ka ń ta ɨ lɛ, jʊ a bwɨɨ mǝ gwi bɔ n yɔ a daa Tɛtɛ mɨ woi dɨn. Yɔ a daa kɛtǝlam mɨ woi ya ń sʊwa ji mɔʊ, ‘Mǝ yi a daa Tɛtɛ mɨ woi jǝbɔ Tɛtɛ jen, Kwaama mɨ jǝbɔ Kwaama jen.’ ”
Nǝngɔ a yǝla a shu ya maa keli na yogɨɨ gɔ, “Tɛtɛ mɨ, na mɨsɔ mʊ dem mɨ kʌshi nɨ lɛ a dul mɨɨ, mʊ swɨ lɛ n nɔɔ mwɛ nɨ a mʊgɔ gǝnɨ, maa kanga mʊ swɨ lɛɨ.”