29 “N mwɛ jen, nǝb mɛlalɨ diilɔ jǝbɔ nǝbɔ Farisaɨ, nǝb fento nǝn kwan! Jǝ́ mɔba tuutɨn nǝbkuwotǝmkǝgagɔ a bʊma nyɔ, jǝ́ fɛla kalfʌto nǝb dǝngdǝngɨɨ a bʊma nyɔ.
“Kambɔ, mǝ sʊwa jen sʊwa kɛl mɨ komtǝm wo a dul tʊga bǝn Daudaɨ. Dauda a bʊla. Ja fʌl gǝn. Tuu gǝnɔ wo jǝbɔ bǝn a ba la nǝngǝn dwiyeni.
“N mwɛ jen, jǝ́ nǝb mɛlalɨ diilɔ jǝbɔ nǝbɔ Farisaɨ, nǝb fento nǝn kwan! Jǝ́ jelka tuutɨn nɨ nyɔ ja waatǝn gwaal fulo tʌgoi, ja fulo a bʊm nyɔ a yooli, mʊgɔ gǝnɔ n kuto nǝb nɨ a bʊlala bʊlalaɨ, jǝbɔ duto nǝn dʌmʌn.
Jǝ́ na nyɔ tʌjen, nǝbɔ kuwo jen nɛ a yooli maamɔ jǝ́ nǝb dǝngdǝng. Mʊgɔ bʊtɔ jenɔ n kɛl fento jǝbɔ maatǝm bwɨlan.
Jǝ́ sʊwa jengɔ, ‘Na na bǝ wo a jol tʊgalam bǝnɨ, na bǝ tɨka ji bɔ jʌbotǝm nǝbkuwotǝmkǝgagɔ.’