A dul kɛl nɨ mǝ nǝ ń nyiyo lɛ, bɛ ń ten mʊnɔ a daa mɨ woi, wʊnɨ ja saalǝm nǝn kǝlaɨ, sǝ ń yǝlam nǝ shilo. Bɛ ń ten dwang fulontɨnɔ mʊ dʊʊ lɛɨ tag, sǝ ń sɔm kʊnkʊn mʊnɔ nǝn, kage ń nyʊwa gunidul. Bɛ ń ten nwang waatǝmɔ a nu, sǝ ń nya kuwotǝm daa.
A dul kɛl nɨɨ, ka jǝ́ biyo lɛ kaa borang kwama gǝnɔ a lǝga bɔ a la. Ka jǝ́ biyo lɛ borang sǝla Tɛlalɔ a bɛ, nʊ nɨ wʊ kanjǝl nɨ lɛ ja yʊ yʊɨ a mʊgɔ duddugi, sǝ a nʊng jʊ nǝlɔ swɨ lɛɨ. Nǝn kwama gɨɨ, Kwaama maa maa bǝlátǝm jinɔ gwam dǝngdǝng.
Jǝ́ bǝla ji wo gwam ja dʊʊl dakini ba la nǝn di kʌsotǝmɔ. Na la kwama kʌsotǝmɨ, sǝ n sʊwa nǝb kʌsotǝmɔ ja tǝl ja biyo yǝlagɔ, ja mʊr ja bwabam, ja twɨm, sǝ ja mʊr jaamɔ ja tal a bʌni.’ ”