Bɛtɔ twama Kwaamaɨ nɨ a kɨla bɔ dʊʊn jinɔ, ja bǝla daa yɨm dʊʊn jini, a kubʌl ji nǝn golman nɨ mɨ dɨtǝm woi a daa kumtojili, ba la nǝn ji a gʌleng kum borang nɨɨ.
A dul kɛl nɨ, bɛ jǝ́ maa fulotǝm nǝl, jǝ́ dʌbʌl kwamagɔ, jǝbɔ nǝbɔ yǝm a mʊgɔ gǝnɨ! N mwɛ jen, mɔ tǝm nɨ jǝbɔ wɨmagɔ, jʊ a bwɨɨ, mammɔ a gǝla a dul jen! A maa nabwɨl, jʊ a bwɨɨ, a nyǝm kumtɨn gǝnɔ ya dwama lɛ.”
Kwaama a nyʊwa bɔ bʊnatǝm bɛtɔ twama gǝnɨ kwama ja maam bwɨlangkɛlɨ, a mal ji a lɔ kǝla. A tʊng ji a bʊwantɨn nɨ a tushi a fi kumtojilii, sǝ ba la nǝn di mwatɨtǝm borangɔ.
Jǝ́ swɨ nǝb kiim jenɔ, jǝ́ maa jim jǝ nya. Jǝ́ nǝ nǝbɔ naan ka jǝ́ bʊʊla lɛ ywatǝmɔ. Maatǝmɔ nyɨɨ jǝ́ nya nya bwili nɨ a ladaɨ a dʌbʌl. Jǝ́ yǝlam yǝlam bɛtɔ lɔ nʊ nɨ a Laa Dʊʊlǝnɨ. Nǝn gɔ maa jǝ nya lɛ a nǝb nɨ mɨ buu kang lɛɨ jǝbɔ nǝb bwɨlamɨ.