N ya nǝl a daa jen woi a daagɔ Tɛtɛɨ, mɨ nyǝmatǝm wo, mɨsɔ jǝ́ bwangtǝn kaa bʊʊlalɨ lɛ na ke bɔ a mǝndɨ. Nʊ nɨ dǝg jen komtǝm lɛɨ nya nya mwɛtǝm Kwaamaɨ, na nǝn gɔ gǝ nuwoi.
N kɛl dul gǝn nǝn sʊwa nǝbɔ kɛlɔ lɛɨ, nǝn gʊ jim lɔl lɛ, nǝn mɛla jim lɛ a nyǝmtǝm nɨ Kwaama a nǝ nǝnɨ, dɨsɔ nǝn nʊng ji a kǝga Kwaamaɨ jǝ dǝngdǝng a mʊgɔ Kiristii.
Na jen jǝ́ nǝb bwɨlangkɛlɔ, jǝ́ nyǝm kanga jǝ́ nǝ bɛtɔ lɔ jeni kanjǝl nyan nɛɨ, Tɨya jen nɨ a kwamaɨ a nyǝm a laa jen, kanga nǝ Yʊwa Kwaamaɨ lɛ a nǝb nɨ a kela gǝnɨ!”
Ja mʊla mʊlaɨ a mʊgɔ langǝn bwangǝn nǝbkuwotǝmkǝgagɨɨ, sʊwa lɛ gɔ, ‘Pʌd jinɔ nǝn Kwaama mɛla jim lɛɨ.’ Pʌd nʊ nɨ a nyʊwa, a mɛla a daagɔ Tɛtɛ woi, bɛ bɛ a daa mǝ woi.