21 Бир шеэрде яшагъанлар башкъа шеэрде яшагъанларгъа бараджакъ ве: «Айдынъыз, келинъиз, РАББИге дува этейик, Ордуларнынъ РАББИсини чагъырайыкъ. Биз кетемиз», – дейджек.
О вакъыт Бет-Эльде яшагъанлар Сар-Эцерни, Регем-Мелекни ве оларнынъ адамларыны РАББИге дува этмеге
Айдынъыз, РАББИни таныйыкъ, Оны бильмеге тырышайыкъ. Ярыкъ танъда пейда олгъаны киби, О да пейда оладжакъ. Ягъмур кельгени киби, О бизге келир. Баарьнинъ сонъунда ягъмур киби, О, топракъны суварыр».
Кунеш чыкъкъанда, олар топланалар, юваларына къайтып, яталар.
Чокъ халкълар ве кучьлю миллетлер Ордуларнынъ РАББИсине ялвармагъа ве РАББИге дува этмеге Ерусалимге келеджек.
Сонъ Исраильнинъ Алласы РАББИни къыдырмагъа джан-юректен истеген адамлар да Исраильнинъ эписи къабилелеринден левийлилернинъ артындан Ерусалимге кельдилер ве РАББИге, бабаларынынъ Алласына къурбанлар чалдылар.
Чокъ халкълар келип, бойле дейджек: – Айдынъыз, РАББИнинъ дагъына котерилейик, Якъуп Алласынынъ Эвине кирейик. О бизге Озь ёлларыны корьсетеджек, ве бизлер Онынъ ёлларындан юреджекмиз. О заман РАББИ Сиондан Къанунны огретеджек, Ерусалимден Озь Сёзюни ёллайджакъ.
Ойле кунь келеджек ки, Эфраим дагъындаки къаравуллар: «Турунъыз, Сионгъа котерилейик, РАББИге, бизим Алламызгъа кетейик!»
Эки шегирт Ягъянынъ бу сёзлерини эшитип, Исанынъ артындан кеттилер.