4 Меннен лаф эткен Мелектен: – Эфендим, бу не демектир? – деп сорадым.
Меннен лаф эткен Мелектен сорадым: – Булар недир, эфендим?
– Эфендим, олар недир? – деп сорадым мен. Меннен лаф эткен Мелек: – Олар не олгъаныны санъа косьтереджегим, – деди.
Шундан сонъ Иса, адамларны йиберип, эвге къайтты. Шегиртлери Онынъ алдына барып: – Бизлерге тарладаки зеэрли отлар акъкъында кинаели икяени анълатып берсе, – дедилер.
– Бу недир? – деп сорадым мен. – Бу – бир ольчев савутыдыр, – деди. – Бу бутюн ер юзюндеки халкънынъ къабаатларыдыр.
Меннен лаф эткен Мелектен: – Бу недир? – деп сорадым. О да манъа: – Бу – Ехуданы, Исраильни ве Ерусалимни дагъыткъан бойнузлар, – деди.
Адамнынъ айткъанларыны эшиттим, амма анъламадым, бунынъ ичюн: – Эфендим! Бунынъ сонъу не оладжакъ? – деп сорадым.
Меннен лаф эткен Мелек манъа: – Бунынъ не олгъаныны бильмейсинъми? – деди. – Бильмейим, эфендим, – деп джевап къайтардым.
Бундан сонъ Шеалтиэлнинъ огълу Зеруббавел ве Ёцадакънынъ огълу Ешуа барып, Ерусалимдеки Алланынъ Эвини кене къурып башладылар. Алланынъ пейгъамберлери оларнен берабер олып, оларгъа ярдым эте эдилер.