5 О заман Ехуда башлыкълары юреклеринде: «Ерусалимде яшагъанлар Ордуларнынъ РАББИсининъ, Алласынынъ кучюнен кучьлюдир», – деп тюшюнеджек.
Мен оларны РАББИнинъ кучюнен кучьлю этеджегим. Олар Адымнен яшап, арекет этеджек, – дей РАББИ.
РАББИ Сиондан гудюрдейджек, Ерусалимден сесини чыкъараджакъ. Коклер ве ер тепренеджек. Лякин РАББИ Озь халкъыны къорчалайджакъ, Исраиль огъулларына сакъланув ери оладжакъ.
Эй, Аллам, эй, Падишам! Сени юксельтирим, Адынъны эбедий алгъышларым!
Суд эткенлерге О, адалет рухуны береджек, шеэр къапуларында душманларнен дженклешкенлерге О, юрек оладжакъ.
О куню Ехуда башлыкъларыны одунларнынъ ортасында комюр табагъы киби, тобан сарпалары арасында янгъан атеш киби япаджагъым. Олар онъдан-солдан олгъан бутюн этрафтаки халкъларны ёкъ этеджеклер. Ерусалимде исе кене адамлар яшайджакъ, ве Ерусалим озь еринде тураджакъ.
Ехуда халкъыны кучьлю этеджегим, Юсуф эвлятларыны къуртараджагъым ве сюргюнликтен къайтараджагъым, чюнки Мен оларны аджыдым. Санки оларны къалдырмагъаным киби оладжакълар. Мен – РАББИм, оларнынъ Алласы. Мен оларгъа джевап береджегим.
Якъупнынъ ве къулум Давутнынъ эвлятларыны да ред этмейджегим, Давутнынъ эвлятларындан падишаны сайлайджагъым, ве о, Ибраимнинъ, Исхакънынъ ве Якъупнынъ эвлятларына башлыкъ этеджек. Мен оларны эсирликтен къайтараджагъым, оларгъа мерамет этеджегим.
Ёлбашчысы озьлеринден бири оладжакъ, падишасы араларындан чыкъаджакъ. Оны озюме якъынлаштырырым, О да Манъа якъынлашаджакъ. Манъа озю-озюнден якъынлашмагъа кимнинъ джесюрлиги етеджек? – дей РАББИ.
Бакъыр ерине – алтын, демир ерине – кумюш, терек ерине – бакъыр, таш ерине – демир береджегим. Тынчлыкъ-аманлыкъ сени къаравуллайджакъ, догърулыкъ сени бакъаджакъ.
Бакъынъыз, Падиша адалетли падишалыкъ этеджек, башлыкълар догърулыкънен суд этеджек.
РАББИ сизни къатты юкъугъа далдырды! Эй, пейгъамберлер! О козьлеринъизни къапатты! Эй, гизли шейлерни корьгенлер! О башларынъызны орьтти!
Эвельки киби, санъа къадыларны тайинлерим, башында олгъаны дайын, меслеатчыларны къояджагъым. О заман сенинъ акъкъынъда: «Акъикъат шеэри, ишанчлы баш шеэр», – дейджеклер.
Башлыкъларынъ къанунны бозалар хырсызларнен достлашалар. Оларнынъ эписи бахшышларны севе ве къапарларны къыдыра. Етимни къорчаламайлар, тул къадыннынъ давасы оларгъа барып етмей.
Эй, «Содом башлыкълары»! РАББИнинъ сёзюни динъленъиз! Эй, «Гомора халкъы»! Алламызнынъ Къанунына къулакъ асынъыз!
Баш чалгъыджы ичюн. Къорах огъулларынынъ зебуры.
Юрегим Исраиль ёлбашчыларына, аскерликке кеткен Исраиль халкъына ынтыла! РАББИни шуретленъиз!
О куню, – дей РАББИ, – эр атны къутуртаджагъым, атлыны исе делиртеджегим. Ехуда халкъыны козьлеримнен бакъаджагъым, башкъа халкъларнынъ бутюн атларыны исе кёр этеджегим.
Ехуданынъ озю Ерусалимде дженк этеджек. Этрафтаки бутюн халкъларнынъ байлыгъы: чокътан-чокъ алтын, кумюш ве урба – топланаджакъ.
О куню сагъ къалгъан халкъына Ордуларнынъ РАББИси аджайип тадж, дюльберлик ве шурет оладжакъ.
Меним акъкъымда бойле дейджеклер: «Адалет ве кучь тек РАББИдедир!» Онъа къаршы душманлыкъ эткен эр кес Онъа келеджек ве утанаджакъ.