3 Чобанларнынъ агълагъанлары эшитиле, чюнки отлакълары бошап къалды. Яш арсланларнынъ ырылдысы эшитиле, чюнки Иорданнынъ гъуруры ёкъ олды.
Иорданнынъ чалылыгъындан ешиль отлакъларгъа арслан чыкъкъаны киби, Мен де апансыздан оларгъа атылып, къасдийлилерни къувалайджагъым, ёлбашчыларыны джезаларым. Манъа ошагъан ким бар? Менден ким сорап олур? Манъа къаршы тураджакъ ёлбашчы бармы?
Бабаларынъыз пейгъамберлерден къайсы бирисини къувмадылар? Олар Инсафлы Олгъаннынъ келеджегини хабер эткенлерни ольдюрдилер. Сизлер де энди Оны саткъан ве ольдюрген адамлар олдынъыз!
Оларны къалдырынъыз! Олар – сокъурларнынъ кёр етекчилеридир. Эгер сокъур сокъурны етеклеп юрсе, олар экиси де чукъургъа тюшип кетерлер, – деди.
Бир айда учь чобанны ёкъ эттим. Мен олардан бездим, олар да Менден юзь чевирдилер.
О куню сен Манъа къаршы япкъан яманлыкъларынънен озюнъни масхара этмейджексинъ. Мен сенинъ аранъдан къопай ве бурун котерген эр бир адамны узакълаштыраджагъым. Сен Меним мукъаддес дагъымда башкъа озюнъни юксек тутмайджакъсынъ.
Онынъ башлыкълары – окюрген арсланлар, онынъ къадылары – акъшам авгъа чыкъкъан къашкъырлар киби, сабагъадже ич бир шей къалдырмай.
О куню, – дей РАББИ, – Балыкъ Къапусы янында къычырып ярдымгъа чагъыраджакълар, янындаки Мишне мааллесинде де багъыраджакълар, Ерусалим байырларында шиддетли шатыр-гудюрдилер эшитиледжек.
Шунынъ ичюн ер юзю сарсылмайджакъмы? Устюнде яшагъан эр кес агъламазмы? Бутюн ер, Нил дерьясы киби, котериледжек, Мысыр дерьясы киби къабарып, ашагъы тюшюджек.
Эй, руханийлер, чувал безинен къушанып, агъланъыз! Къурбан ерининъ янында хызмет эткенлер, зар чекинъиз! Эй, Алламнынъ хызметчилери, Алланынъ Эвине киринъиз, чувал безинде геджеленъиз. Алланъызнынъ Эвинде ашлыкъ ве ичерлик бахшышы къалмады.
Самариеде яшагъанлар Бет-Авендеки бузавнен олгъаныны корип къоркъаджакъ. Халкъ онынъ артындан зар чекеджек. Онъа къуванчнен ибадет эткен руханийлер шурети ондан айырылгъаны ичюн агълайджакъ.
Иорданнынъ чалылыгъындан ешиль отлакъларгъа арслан чыкъкъаны киби, Мен де апансыздан оларгъа атылып, эдомлыларны къувалайджагъым, ёлбашчыларыны джезаларым. Манъа ошагъан ким бар? Менден ким сорап олур? Манъа къаршы тураджакъ ёлбашчы бармы?
бу Эвнен Шилогъа япкъанымны япарым, ве бутюн ер юзюндеки халкълар бу шеэрни къаргъайджакълар.
«РАББИнинъ Сарайы, РАББИнинъ Сарайы, РАББИнинъ Сарайы бу ердедир!» – деген алдатыджы сёзлерге ишанманъыз.
– Балаларынъызны бошуна джезаладым, олар тербиелеримни огренмедилер. Йыртыджы арслан киби, къылычларынъызнен пейгъамберлеринъизни ольдюрдинъиз.
Яш арсланлар онъа къаршы ырылдады, сес чыкъарды ве топрагъыны харап этти; шеэрлери якъылды, адамсыз къалды.
Сайлагъан халкъым адынъызнен къаргъайджакълар, РАББИ-ТААЛЯ сизни ольдюреджек, къулларына исе башкъа ад береджек.
Олар, арсланлар киби, багъыралар, яш арсланлар киби, къычыралар. Багъырып, гъаниметни тутар да, алып кетер, ич кимсе къуртулып оламаз.
Эй, кипарис тереги, агъла! Кедр тереги йыкъылды, юксек тереклер ёкъ олды! Агъланъыз, эй, Башан эменлери! Чытырман дагъ йыкъылды!
ве айт: Не аджайип эди сенинъ ананъ! Арсланлар арасында о, ята эди, яш арсланларнынъ арасында озь балаларыны осьтюре эди.