Biblia Todo Logo
Bib sou entènèt

- Piblisite -




Зекерья 10:5 - Мукъаддес Китап

5 Олар батырлар киби олур, сокъакълардаки чамур киби, дженкте душманларыны басаджакъ. РАББИ оларнен олгъаны ичюн, дженклешеджеклер ве атлыларны масхара этеджеклер.

Gade chapit la Kopi




Зекерья 10:5
40 Referans Kwoze  

падишаларнынъ тахтларыны котерип атаджагъым, башкъа миллетлернинъ падишалыкъ кучюни ёкъ этеджегим, дженк арабаларыны ве арабаджыларны авдараджагъым. Атлар уруладжакъ, атлылары исе бири-бирини къылычнен ольдюреджеклер.


О куню РАББИ Ерусалимде яшагъанларны къорчалайджакъ. О куню араларында энъ зайыф олгъан сою Давут киби оладжакъ, Давутнынъ сою исе оглеринде Алла киби, РАББИнинъ Мелеги киби оладжакъ.


Ехуданы, яй киби, кереджегим, ве Эфраимни, окъ киби, къулланаджагъым. Эй, Сион! Мен сенинъ огъулларынъны юнанларнынъ огъулларына къаршы къояджагъым, сени дженкчининъ къылычы киби япаджагъым.


Сен онъа эбедий бахшышларны бердинъ, Сенинъ юзюнъ онъа къуванч кетирди.


Мен яхшы курештим, чапувымны битирдим, иманымны сакълап къалдым.


Биз бу дюньянынъ къуветлеринен дегиль, Алланынъ къуветлеринен дженк этемиз. Алланынъ къувети къавий къалелерни йыкъып ола, ве онынъ ярдымынен биз эр бир фикирни ве


Мусагъа мысырлыларнынъ бутюн илимини огреттилер; о эм сёзде, эм иште усталыкъ косьтере эди.


Иса олардан: – Насыл шейлерни? – деп сорады. – Назаретли Исанен олып кечкен шейлерни, – дедилер Онъа. – О, Алланынъ ве бутюн халкънынъ огюнде сёзюнен ве ишинен къудретли олгъан бир пейгъамбер эди.


Онынъ янына Сынавджы кельди де: – Эгер Сен Алланынъ Огълу олсанъ, айтчы, бу ташлар отьмек олсунлар! – деди.


О куню РАББИ адамларгъа буюк къалабалыкъ ёллайджакъ. Эр кес янында олгъан адамны къолундан тутаджакъ, башкъа адамгъа къаршы къол котереджек.


О заман РАББИ дженк вакътында япкъаны киби, чыкъаджакъ ве бу халкъларгъа къаршы дженк этеджек.


О куню, – дей РАББИ, – эр атны къутуртаджагъым, атлыны исе делиртеджегим. Ехуда халкъыны козьлеримнен бакъаджагъым, башкъа халкъларнынъ бутюн атларыны исе кёр этеджегим.


Бунынъ эписини душманым кореджек, манъа: «Къайда РАББИ, сенинъ Алланъ?» – деп айткъан душман утанаджакъ. Оны, сокъакътаки чамур киби, таптайджакълар, козьлерим буны корип тояджакъ.


Окъчу аякъ устюнде турамайджакъ, аягъы тез олгъан къачып оламайджакъ, атлы озь джаныны къуртарамайджакъ.


Сен яшагъан еринъден, узакъ шимальден келеджексинъ. Сеннен берабер чокъ халкълар, эписи атлангъан, буюктен-буюк орду, къудретли аскерлер келеджек.


Санъа къаршы душманлыкъ эткенлерни къыдырып тапамайджакъсынъ, санъа къаршы курешкен олмайджакъ бир шей, асла олмайджакъ бир шей киби оладжакъ.


РАББИнинъ къолу бу дагъда къаладжакъ. Моав исе, тобан кубре чукъурында тапталгъаны дайын, озь еринде тапталаджакъ.


Оны имансыз миллетке, Мени ачувландыргъан халкъкъа къаршы ёллайджагъым; оны бутюнлей чайпамагъа, эр шейини тартып алмагъа, оны, сокъакътаки чамурны киби, таптамагъа буюраджагъым.


Эй, халкълар! Рухтан тюшюнъиз ве къоркъудан къалтыранъыз! Эй, узакътаки топракълар, къулакъ асынъыз! Дженкке азырланынъыз, амма къоркъудан къалтыранъыз! Дженкке азырланынъыз, амма къоркъудан къалтыранъыз!


Шунынъ ичюн ер юзю тепренсе биле, дагълар денъизлернинъ багърына барып тюшсе де, биз къоркъмамыз.


РАББИнинъ козьлери инсафлыларгъа бакъа, къулакълары ярдым фигъанларына ачыкъ.


Мен оларны тозгъа айландырам, ердеки топракъ киби япам, сокъакъ чамурыны киби таптап эзем.


Ер юзю тепренип титреди, коклернинъ темеллери титреп, еринден къыбырдады, чюнки О, ачувланды.


О вакъыт хызметчилеринден бири: – Мына мен вифлеемли Йишайнынъ огълуны корьдим. О яхшы чала. Озю де джесюр ве къараман киши, сёзлери де акъыллы, корюниши де гузель, РАББИ де онен берабер, – деди.


Оларнынъ падишаларыны топракъларынен берабер Ехошуа бир кереден алды, чюнки Исраильнинъ тарафында Исраильнинъ Алласы олгъан РАББИ дженк этти.


Бу куню РАББИ адамнынъ сорагъаныны пек динъледи. Бунъа ошагъан кунь не эвель, не де сонъ олмады. Исраиль ичюн РАББИ дженк этти.


Сен душманларынъа къаршы дженк этмек ичюн чыкъып, онынъ атлары, дженк арабалары ве ордусы сенинъкиден чокъ олгъаныны корьсенъ, олардан къоркъма. Сени Мысыр топрагъындан чыкъаргъан Алланъ олгъан РАББИ сеннендир.


Ондан сонъ кунеш устюнде тургъан бир мелекни корьдим. О, кучьлю сеснен кокте учкъан бутюн къушларгъа къычырып, бойле деди: – Алланынъ буюк акъшамлыкъ ашына келинъиз!


Янымда Рабби турды ве манъа кучь берди, ве шу себептен мен Къуванчлы Хаберни бутюнлей бильдирдим, ве оны бутюн халкълар эшитти. Мен арсланнынъ агъзындан къуртулдым.


Шу арада Эфес шеэрине Эскендериеде догъгъан Аполлос адлы бир адам кельди. О, лафкъа уста, Мукъаддес Языларны яхшы бильген бир еудий эди.


Бу улу урбанъда енъиш къазан, акъикъат, алчакъгонъюллик ве адалетни къорчаламакъ ичюн, дженк арабасына чыкъ. Сенинъ онъ къолунъ Санъа аджайип ишлер косьтерир.


– Мен оны шимальден алып кетирдим; бакъынъыз, о кельди. О, куньдогъуштан Меним Адымны чагъырды. Башлыкъларны, чамур киби, эзе, чёльмекчи балчыкъны баскъаны киби, таптай.


Якъупнынъ къалгъан огъуллары халкъларнынъ арасында, чокъ миллетлернинъ арасында кийик айванларнынъ арасында арслан киби оладжакъ, къой сюрюсинде яш арслан киби оладжакъ. О, атыладжакъ, таптайджакъ ве парчалайджакъ, къуртулмагъа имкян къалдырмайджакъ.


Еху: – Оны котерип ашагъы атынъыз, – деди. Изевельни котерип аттылар. Онынъ къаны диваргъа ве атларгъа сачрады, ве атлар оны таптадылар.


Вай-вай-вай! Мысырдан ярдым сорап кеткенлернинъ башына беля! Атларгъа таяналар, дженк арабаларынынъ чокълугъына ве аскерлерининъ буюк кучюне ишаналар, Исраильнинъ Азизине исе къулакъ асмайлар, РАББИни къыдырмайлар.


Swiv nou:

Piblisite


Piblisite