2 – РАББИ деделеринъизге пек ачувланды.
О вакъыт ачувымнен гъазабым чыкъып, Ехуда шеэрлеринде ве Ерусалимнинъ сокъакъларында янып башлады, ве, бугунь корьгенинъиз киби, олар бакъымсыз ве харап олдылар.
Шунынъ ичюн Мен гъазабымны оларгъа тёкеджегим, ачувымнынъ атешинен оларны бутюнлей ёкъ этеджегим, оларнынъ япкъанларыны озь башларына авдараджагъым, – дей РАББИ-ТААЛЯ.
Бабаларымыз гуна япты ве ёкъ олды, оларнынъ къабаатлары ичюн биз джезаланамыз.
Бабаларынъыз пейгъамберлерден къайсы бирисини къувмадылар? Олар Инсафлы Олгъаннынъ келеджегини хабер эткенлерни ольдюрдилер. Сизлер де энди Оны саткъан ве ольдюрген адамлар олдынъыз!
Баш чалгъыджы ичюн. Телли чалгъы алетлеринде. Давутнынъ зебуры.
Яман ишлеримиз ве буюк къабаатларымыз ичюн башымызгъа чокъ белялар тюшти. Амма сен, Алламыз, бизни гуналарымызгъа коре джезаламадынъ ве бизни шойле къуртардынъ.
Лякин РАББИнинъ буюк гъазабы эксильмеди. О, Ехудагъа пек ачувлы эди, чюнки Менашше Оны гъазапландыргъан чокъ шей япкъан эди.
«Виран олып лянетленеджек бу ер ве онынъ сакинлери акъкъында сёзлеримни эшитип, юрегинъ йымшады, ве сен РАББИнинъ огюнде боюн эгдинъ. Сен урбаларынъны йырттынъ ве Меним огюмде агъладынъ. Онынъ ичюн Мен сени эшиттим, – дей РАББИ.
Шунынъ ичюн Меним ачувым оларгъа тёкюледжек! Оларны аджымам, мерамет этмем. Къулакъларыма чокъ къычырсалар биле, оларны динълемем!
Тынч яшагъан халкъларгъа къаршы исе ачувым къайнай. Мен чокъ ачувланмагъанымда, олар яманлыкъкъа яманлыкъ къоштылар.
Олар келип, топракънынъ сабылары олдылар, амма Сенинъ сёзюнъни динълемедилер, Къанунынъа коре арекет этмедилер, Сен оларгъа буюргъан шейлерни беджермедилер, ве Сен бутюн бу беляларны башларына тюшюрдинъ.
Юреклерини таш киби къатты яптылар, ве Ордуларнынъ РАББИси Озь Рухунен эвельки пейгъамберлернен ёллагъан Къанунны ве эмирлерини олар динълемеди. Онынъ ичюн Ордулар РАББИсининъ буюк ачувы оларнынъ башына тюшти.
Ордуларнынъ РАББИси бойле дей: – Деделеринъиз Мени ачувландыргъанда, Мен сизни джезаламагъа истедим ве фикиримни денъиштирмедим, – дей Ордуларнынъ РАББИси.
