1 Эй, бутюн дюнья, РАББИге къуванчнен къычырынъыз!
РАББИге янъы бир йыр айтынъыз, чюнки О, аджайип шейлер япты! Озюнинъ онъ къолу, мукъаддес къудрети Онъа гъалебе кетирди!
Анда Мен сеннен корюшеджегим ве Шаатлыкъ Сандыгъынынъ устюнде олгъан эки Керувнынъ арасындан, Мерамет Ерининъ устюнден, исраиллилер ичюн эписи эмирлеримни санъа айтаджагъым.
Эй, бутюн ер юзю, РАББИге къуванчнен сесинъизни юксельтинъиз, севинчнен багъырынъыз ве чалгъы чалынъыз!
Я РАББИ, очь алыджы Алла! Очь алыджы Алла, Озь нурунъда корюн!
Сонъ буюк бир беяз тахтны ве Тахтта Отургъанны корьдим. Онынъ огюнден ер ве кок ёкъ олды ве бир даа пейда олмады.
Баш чалгъыджы ичюн. Аль-хаггиттит. Асафнынъ зебуры.
ве бойле дедилер: – Рабби-Тааля, Къудретли Алла! Санъа бинъ шукюрлер олсун! Сен эвельден олгъансынъ ве шимди де барсынъ. Сен буюк къудретинъден файдаланып, Падиша олдынъ.
Кок ярылды ве, бурулгъан кягъыт киби, бурулды. Эр бир дагъ ве ада озь еринден кочьти.
Шунынъ ичюн, меним севимлилерим, сиз эр вакъыт меним сёзюмни динълегенинъиз киби, тек мен алдынъызда олгъанымда дегиль, амма шимди де, мен сизнен олмагъанымда, энди даа чокъ къоркъунен ве титревнен сизинъ къуртулышынъызны къазанынъыз.
Энди меним падиша олгъанымны истемеген анавы душманларымны мында кетиринъиз де, козюм огюнде ольдюринъиз», – дей.
Мемлекетининъ халкъы исе мырзадан нефретлене экен. Олар онынъ артындан эльчилерни ёллап: «Бу адам бизге падиша олгъаныны истемеймиз», – деп илян этелер.
– Мырза бир адам тахткъа минмек ве сонъ къайтмакъ ичюн узакъ мемлекетке бараджакъ ола.
Вавилон йыкъылувынынъ гудюрдисинден ер сарсыладжакъ, ярдымгъа къычырувларнынъ сеслери халкъларнынъ арасында эшитиледжек.
Йыкъылгъанларынынъ гудюрдисинден ер сарсыладжакъ, ярдымгъа чагъыргъанларнынъ сеслери тап Къызыл денъизге къадар эшитиледжек.
Менден къоркъмакъ керексинъиз, Меним огюме къалтырамакъ меджбурсынъыз. Денъизге эбедий сынъыр оларакъ, къумны къойдым, денъиз сынъырыны кечалмаз. Далгъалары огге ынтылсалар да, кечип оламаз, гудюрдеселер де, сынъырдан чыкъып оламаз.
Дагъларгъа бакътым, иште, тепренелер, бутюн байырлар къалтырайлар.
РАББИ оларнынъ акъылларыны ойнатты, олар, сархош озь къускъагъында насыл тапталса, айны Мысырны да бутюн ишлеринде ёлдан урдылар.
Эй, РАББИни севгенлер, яманлыкътан нефретленинъиз! Озь азизлерининъ джаныны О, сакълай, ярамайларнынъ къолундан оларны къуртара.
РАББИден къоркъмакъ – темиз ве эбедийдир, РАББИнинъ къарарлары керчек ве бутюнлей догърудыр.
«Мен Падишаны сайлап, мукъаддес Сион дагъымда оны ерлештирдим», – дейджек.
«Барайыкъ да, оларны халкълар сырасындан ёкъ этейик, Исраильнинъ ады башкъа хатырланмасын!» – дедилер.
О, бутюн халкънен берабер Алланынъ Адыны, Ордулар Раббисининъ Адыны ташыгъан Сандыкъны – Керувларнынъ Устюнде Отургъан РАББИнинъ Сандыгъыны Баале-Ехудадан алмагъа чыкъты.
Бутюн ер юзю, Онынъ алдында титре! Дюнья къатты тура, о, къыбырдамаз асла!
Бизге кучь берген Аллагъа къуванчнен йырланъыз! Якъупнынъ Алласына севинчнен къычырынъыз!
Я РАББИ, бутюн ер юзюнинъ энъ Юджеси Сенсинъ, бутюн аллаларнынъ устюнден Сен юкъарысынъ!
Сес манъа: – Инсан огълу! Меним тахтым, аякъларым баскъан ерим мындадыр. Исраиль халкъынен эбедиен яшайджакъ ерим будыр. Исраиль халкъы бир даа Меним мукъаддес Адымны арам этмейджек, не олар, не падишалары путларнен ороспулыкъ этмейджек, ольген падишаларына тёпелерде къурбан кетирмейджек.
