1 Йыр. Асафнынъ зебуры.
Алланынъ Сёзю кельген адамлар «аллалар» деп адландырылгъан эди. Мукъаддес Язы исе бозулмаз.
РАББИ къабаатламакъ ичюн турды, халкъларны суд этмек ичюн аякъ устюнде тура.
Топракъ эр бир адамгъа файда кетире, тарлалар падишагъа биле хызмет этелер.
Мени севген Аллам меним огюмде кете, О, манъа душманларыма къоркъусыз бакъмагъа ёл береджек.
Я РАББИ, Сен мени сынадынъ, эм де билип алдынъ.
Алла акъкъында яман сёзлер айтманъыз, халкъынънынъ башлыгъыны да къаргъаманъыз.
шу вакъыт эфендиси оны Алланынъ огюне шаатлыгъына кетирип, оны къапу я да къапунынъ первазы янына къойып, къулагъыны бизнен тешсин. Сонъ о, эфендисине эбедиен къул оладжакъ.
Озюнъе бутюн халкътан къабилиетли, Алладан къоркъкъан, ачкозь олмагъан ве адалетли адамларны сайлап ал да, оларны халкънынъ устюне бинъбашы, юзбашы, эллибашы ве онбашы оларакъ къой.
Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры.
Мени душманларымдан къуртар, эй, Аллам! Манъа къаршы чыкъкъанлардан мени къорчала!