5 Олар бильмейип ве анъламайып къаранлыкъта юрелер; атта ер юзюнинъ темеллери сарсыла.
РАББИни севем! О, меним ялварувымны, меним сесимни эшитти.
Бакъынъыз, Исраиль халкъы! Узакътан сизге къаршы бир халкъны, кучьлю, къадимий бир халкъны кетиреджегим, – дей РАББИ. – Сиз оларнынъ тилини бильмезсиз, не дегенлерини анъламазсыз.
РАББИ санъа ернинъ о бир четинден узакъта яшагъан миллетни ёллайджакъ. Сен тилини анъламагъан миллет, къартал киби, учып келеджек.
Олар ичюн сахрада ташны ярып, санки тюпсюз чокъракътан сув чыкъарып берди.
Рабби бу халкъкъа ябанджы тильде, анълашылмагъан сёзлернен айтаджакъ.
оларгъа: «Бу – РАББИге Песах къурбаныдыр. РАББИ Мысырда мысырлыларгъа зарар кетирди, эвлеримизни исе къуртарды, исраиллилернинъ эвлери янларындан кечип кетти», – айтынъыз. Халкъ, седждеге къапанып, ибадет этти.
Мен тамам бу геджеси Мысыр топрагъындан кечерим ве адамдан башлап айванларгъа баргъандже, Мысыр топрагъында олгъан эр бир биринджи догъгъан баланы ольдюририм ве эписи Мысыр аллаларыны джезаларым. Мен – РАББИм.
Муса фыравунгъа келип: – РАББИ: «Яры геджеде Мен Мысыр бою кечерим, – дей.
Чанакъларнен шарап ичесиз, энъ яхшы ягъларнен сюртюлесиз, лякин Юсуф эвлятларынынъ келеджек белясыны къасевет этмейсиз!
Афталыкъ раатлыкъ куньлеримни азизликнен тутунъыз, олар бизим арамызда бир бельги олсунлар. Бойле этип, Мен – РАББИ, сизинъ Алланъыз олгъанымны билинъиз».
Сени танымагъан халкъларнынъ устюне, Адынъны чагъырмагъан падишалыкъларгъа гъазабынъны тёк.
Булар – шаатлыкълар, низамнамелер ве къарарлардыр. Исраиллилер Мысырдан чыкъкъан сонъ, Муса буларны
Яры геджеде РАББИ Мысыр топрагъында олгъан эписи биринджи догъгъан балаларны, тахтында отургъан фыравуннынъ биринджи догъгъан баласындан башлап, зинданда отургъан эсирнинъ биринджи догъгъан баласынадже, ве айванларнынъ бутюн биринджи балаларыны ольдюрди.