2 Догърулыгъынъ хатири ичюн мени къорчала ве сакъла мени, къулагъынъны меним тарафыма чевир ве къуртар мени!
Онынъ агъзындан чыкъкъан сёзлер – айнеджилик ве ялан, акъылланмагъа ве эйилик япмагъа даа истемез.
Иса: «Бу Меним», – дегенинен, олар арткъа чекилип, озьлерини ерге ташладылар.
Санъа къаршы ачувлангъан эр кес утанаджакъ ве масхара оладжакъ. Сеннен дженклешкенлер бош ер киби олып, гъайып оладжакъ.
Гъарип ве факъырны аджыйджакъ, заваллыларнынъ джанларыны къуртараджакъ.
РАББИнинъ сёзлери олар ичюн: «Сонъсуз къаиделер, къаиделер, огютлер, огютлер. Азачыкъ андан, азачыкъ мындан алынгъан огютлер ве къаиделер». Онынъ ичюн олар кетеджек, авдарылып йыкъыладжакълар, яраланаджакълар, къапкъангъа тюшип, тутуладжакълар.
РАББИ ялваргъанымны эшитти. РАББИ дувамны къабул этеджек.
Исраильнинъ Алласы олгъан РАББИге асырдан асыргъа шуретлер олсун! Амин ве амин!
О, ярдым истеген факъырны, ярдымджысы олмагъан фукъарени къуртараджакъ.
РАББИден имдат истейим, озь сесимнен РАББИден мерамет сорайым.