10 Ярамайларнынъ яманлыгъы токътап къалсын, инсафлыгъа исе кучь бер, эй, адиль Алла, Сен юреклернен акъылларны сынавдан кечиресинъ!
Къусурсыз яшагъан къуртарылыр, къыйыш ёллардан юрген исе бир ёлунда йыкъылыр.
Я РАББИ, Негев акъымларыны киби эсаретте олгъанларымызны къайтар!
Севгинен акъикъат корюшелер, догърулыкъ ве аманлыкъ опюшелер!
Къара юрекли адамлардан РАББИ нефрет эте, ёллары къусурсыз адамлардан исе разы къала.
Сонъра Ибрамгъа руя олды. Ибрам РАББИнинъ: – Къоркъма, Ибрам. Мен – сенинъ къалкъанынъдырым, аркъа-къаянъдырым. Мукяфатынъ пек бол-берекетли оладжакътыр, – дегенини эшитти.
Догъру адамлар ер юзюнде яшайджакъ, къусурсызлар онынъ устюнде къаладжакълар.
РАББИнинъ Адына алгъышлар олсун, шимдиден башлап эбедиен олсун!
Чокълары меним джаныма: «Алла оны къуртармаз», – дейлер. Сэла
эгер сен темиз ве догъру олсанъ, О, шимди сени къорчалар ве сенинъ инсафлы эвинъе тынчлыкъ-аманлыкъ берер.
Эй, Сулейман, огълум! Бабанънынъ Алласыны биль. Онъа джан-гонъюльден ве озь ираденънен хызмет эт. РАББИ эписи юреклерни сынай, эписи ой-фикирлерни анълай. Эгер Оны къыдырсанъ, тапарсынъ. Эгер Оны унутып къалдырсанъ, О да сени эбедий къалдырыр.
о вакъыт Сен коклерден, Озюнъ булунгъан ерден эшит ве оларны багъышла. Оларнынъ юреклерини билип, эр кимсеге онынъ япкъанларына коре акъкъыны бер. Инсан огъулларынынъ юреклерини тек Сен билесинъ де!
– Ордуларнынъ РАББИси! Сен джанларны ве юреклерни сынап, адалетнен суд этесинъ! Оларны джезалайджагъынъны корьмеге ёл бер манъа! Давамны мен Санъа ташладым!
– Мен, РАББИ, юрекнинъ ичини корем, адамнынъ джаныны сынайым, эр адамгъа арекетлерине ве япкъан ишлерине коре акъларыны берем.