1 Баш чалгъыджы ичюн. Аль-ханнехилот. Давутнынъ зебуры.
Эй, Алла, меним дувамны эшит, ялваргъанымдан юзь чевирме!
Чюнки Раббининъ козьлери инсафлыларны коре, Онынъ къулакълары оларнынъ дуваларыны эшите. Яманлыкъ япкъанларгъа исе Рабби къаршыдыр.
Баш чалгъыджы ичюн. Давутнынъ зебуры. Йыр.
Биз кучьсюз олгъанымызда, бизге Рух ярдым эте. Биз насыл ве не акъкъында дува окъумакъ кереклигини бильмеймиз, амма Рухнынъ Озю инъильдеп, айтылмагъан сёзлернен биз ичюн Алланы чагъыра.
Къорах огъулларынынъ зебуры. Йыр.
Баш чалгъыджы ичюн. РАББИнинъ къулу акъкъында. РАББИ Давутны эписи душманларындан ве Шаулнынъ къолундан къуртаргъан куню, Давут РАББИге бу йырны йырлады:
Къулунъны ярамай къадын деп беллеме, чюнки мында озюмнинъ буюк къайгъым ве дердим акъкъында айтам, – деди.
Баш чалгъыджы ичюн. Аль-хаггиттит. Асафнынъ зебуры.
Ханна ичинден дува окъуй, дудакълары къыбырдай, сеси исе чыкъмай эди. Шунынъ ичюн Элий оны сархош белледи
