4 Амма билинъиз: РАББИ инсафлыларны Озю ичюн айырып алды. Мен Оны чагъыргъанымда, РАББИ мени эшитир.
Гъазаплангъанда, гуна япманъыз. Кунеш баткъандже, гъазаптан къайтынъыз,
Келеджек несиль, догъуладжакъ балалар да оны бильсин, олар исе озь вакътында огъулларына огретсин.
Озюнъни икметли сайма, амма РАББИден къоркъ ве яманлыкътан узакъ тур.
Олар къара ниетлеринде къатты туралар, къапкъанларыны сакъламакъ ичюн анълашып: «Ишимизни ким кореджек?» – дейлер.
Халкъларнынъ мырзалары топландылар, Ибраимнинъ Алласынынъ халкъына къошулдылар, чюнки ер юзюнинъ къалкъанлары Алланынъкидир! О, юксек котерильгендир!
Озь-озюнъизден соранъыз: иманынъызны джоймадынъызмы? Озюнъизни сынап бакъынъыз. Иса Месих ичинъизде олгъаныны бильмейсизми? Эгер сынавдан кечкен олсанъыз, эльбетте билесинъиз.
РАББИнинъ Мелеги РАББИден къоркъкъанларны къорчалай ве оларны къуртара.
ве адамгъа: «РАББИден къоркъмакъ – икметтир, яманлыкътан узакъ олмакъ – анълавдыр», – деди.
Мерамет ве садыкълыкъ къабааттан арындыра, РАББИден къоркъу белядан къуртара.
РАББИ исе Озюнинъ Мукъаддес Сарайында. Онынъ огюнде бутюн дюнья тынч олсун!
Догъру адамларнынъ кениш ёлу – яманлыкътан узакъ турмакъ, ёлуна мукъайт олгъан адам джаныны къорчалар.
Амма Сен, я РАББИ, чевре-четимде къалкъансынъ, меним шуретимсинъ, башымны юкъарыгъа котерген – Сенсинъ.
РАББИден къоркъып, Онъа хызмет этинъиз, эм де къалтырап, къуванынъыз!
Менден къоркъмакъ керексинъиз, Меним огюме къалтырамакъ меджбурсынъыз. Денъизге эбедий сынъыр оларакъ, къумны къойдым, денъиз сынъырыны кечалмаз. Далгъалары огге ынтылсалар да, кечип оламаз, гудюрдеселер де, сынъырдан чыкъып оламаз.
Я РАББИ, душманларым не къадар чокълашты! Чокълары манъа къаршы баш котерелер!
Джеэннем зынджыры мени багълады, олюм тузакълары мени якъалады.